Kær kveðja - Best regards -Mit freundlichen Grüßen
www.skogasafn.is
Best wishes for a lovely holiday
www.mountainguide.is
zondag, december 23, 2007
Kerstgroeten uit IJsland
Kær kveðja - Best regards -Mit freundlichen Grüßen
www.skogasafn.is
Best wishes for a lovely holiday
www.mountainguide.is
woensdag, december 05, 2007
1 december
Per 1 december ben ik dan officieel werkzaam op het kantoor van Askja-reizen in Arnhem.
Maandag 3 december ben ik dan echt begonnen!
Mijn eigen bureau, computer en telefoon!
Mijn eigen werkplek voor IJsland!
Ria de Vries-Hulshof
Askja-Reizen
v. Lawick v.Pabststraat 66,
6814 HK Arnhem
Nederland
T: +31 (0)26 352 93 90
F: +31 (0)26 352 93 91
Email: rdevries@askja.nl
Maandag 3 december ben ik dan echt begonnen!
Mijn eigen bureau, computer en telefoon!
Mijn eigen werkplek voor IJsland!
Ria de Vries-Hulshof
Askja-Reizen
v. Lawick v.Pabststraat 66,
6814 HK Arnhem
Nederland
T: +31 (0)26 352 93 90
F: +31 (0)26 352 93 91
Email: rdevries@askja.nl
maandag, november 26, 2007
Nieuwe folder Askja
Vrijdagochtend heb ik bij Askja gewerkt.
Er was vanalles te doen.
De nieuwe folders werden bezorgd.
Het waren er weer heel wat.
Mooie kleuren...daar was iedereen het over eens!
Bijzonder om de nieuwe folders te bekijken...
Er zijn nu verschillende folders.
- IJsland, Groenland, Spitsbergen
- Canada, Alaska
- Camperreizen
- Australie, Nieuw Zeeland
- Antartica, Chili, Argentinie
Er was vanalles te doen.
De nieuwe folders werden bezorgd.
Het waren er weer heel wat.
Mooie kleuren...daar was iedereen het over eens!
Bijzonder om de nieuwe folders te bekijken...
Er zijn nu verschillende folders.
- IJsland, Groenland, Spitsbergen
- Canada, Alaska
- Camperreizen
- Australie, Nieuw Zeeland
- Antartica, Chili, Argentinie
zondag, november 18, 2007
zondag, oktober 28, 2007
IJslanders op glad ijs...
Op glad ijs door de eeuwen heen
Auteur: þorgeir Gudlaugsson.
Vikingenpaarden op scherpe spikes
Dat IJslanders hun paarden op bevroren ondergrond rijden kent waarschijnlijk een net zo lange geschiedenis als het volk zelf. Vondsten in grafheuvels uit de 9e en de 10e eeuw laten zien dat de vikingenpaarden vaak van scherpe ijzeren spikes waren voorzien om beter grip op de gladde ondergrond te krijgen. Toen het gebruik van hoefijzers in noordelijk Europa in de 11e eeuw algemeen bekend werd deed deze innovatie ook zijn intreden op IJsland. Zo vermeldt de IJslandse saga Heiðarvígasaga, geschreven rond 1200, dat paarden beslagen waren. Verschillende bronnen uit de late Middeleeuwen laten ook zien dat buitenlandse koopliederen hoefijzers naar IJsland brachten. In deze tijd werden de ijzers vastgemaakt met de zogenoemde “paardenschoenspijkers”, de voorlopers van de huidige hoefnagels, die pas in de 19e eeuw op IJsland geïntroduceerd werden. De oude spijkers hadden dikke koppen die ver uit de ijzers staken en goed grip op gladde ondergronden gaven. De hoefijzers werden ook gesmeed met vaste kalkoenen en uit bronnen mag duidelijk zijn dat men onderscheid maakte tussen zomer- en winterbeslag. In een inventarisregister van het bisdom Skálholt uit 1548 wordt bijvoorbeeld vermeld dat het ambt toen gladde ijzers voor twaalf paarden en kalkoenenijzers voor tien paarden bezat.
Praktisch en bevorderend
Tot in de 20e eeuw waren paarden het belangrijkste vervoersmiddel op IJsland. In de winter werd over bevroren meren en rivier gereden en in de oude annalen, zoals de Mælifellsannáll uit 1692, is te lezen dat tijdens strenge vorstperioden zelfs van het vaste land over bevroren fjorden naar ver gelegen eilanden werd gereden. Het rijden op ijs was niet alleen een bittere noodzaak, de vlakke ijsvloer van een bevroren meer bood namelijk vaak de ideale ondergrond om de paarden te laten spetteren. De IJslandse saga Fljótsdælasaga, die rond 1600 werd geschreven, is de oudst bekende bron waar het woord tölt in voorkomt. Daar wordt in het 13e hoofdstuk verteld hoe Spak-Bessi Össurarson achter de zonen van Droplaug reed: “Nollur gaat nu terug naar zijn boerderij maar Bessi en zijn volgelingen rijden in een vlotte tölt weg over het ijs.” De oorsprong van het woord tölt is overigens niet zeker. Er zijn kenners die menen dat het woord iets te maken heeft met het werkwoord telja (tellen) terwijl anderen een verband zien met het uit het volkslatijn afkomstige tolutarius, dat in de Middeleeuwen werd gebruikt voor de laterale gang bij paarden in Scandinavië. Het rijden op ijs had overigens niet alleen praktische voordelen, zoals het inkorten van reisafstanden, het werd ook als bevorderlijk voor de ontwikkeling van een rijpaard gezien. In het boek van Eggert Ólafsson en Bjarni Pálsson, over hun reis door IJsland in 1752-1757, is veel te vinden over de paarden van vroeger en daar beweren de schrijvers zelfs dat de beste rijpaarden degene zijn die op het vlakke ijs getraind worden.
Wedstrijden op natuurijs
Formele wedstrijden met IJslanders kennen we vanaf de late 19e eeuw toen de eerste paardenrennen werden georganiseerd. Meer dan vijftig jaar lang werden deze rennen, zowel in galop als telgang gehouden, de enige vorm van paardensport die men op IJsland beoefende. Rond 1950 ontwikkelde zich de gæðingakeppni, een wedstrijdvorm waarbij de rijeigenschappen centraal staan. De huidige sportproeven, die hun bakermat in Duitsland hebben, kennen we niet langer dan uit de vroege zeventiger jaren. Wedstrijden op ijs hebben een nog kortere geschiedenis want de eerste ijsevenementen werden pas vroeg in de jaren tachtig gehouden. De locatie van een van de eerste wedstrijden was het natuurijs van het ondiepe meertje Rauðavatn, gelegen op een steenworp afstand van het stallencomplex van de rijvereniging Fákur, aan de rand van de IJslandse hoofdstad Reykjavík. Deze winterwedstrijden werden populair en andere rijverenigingen volgden snel met het organiseren van evenementen op nabijgelegen natuurijs. Tegenwoordig worden elke winter vele ijswedstrijden op IJsland gehouden waarbij Mývatn Open, gehouden op het gelijknamige meer in het noorden van IJsland, waarschijnlijk het meest ambitieus is.
In hun element
Het rijden van wedstrijden op natuurijs heeft wel zijn charme maar de organisatie is echter aan de wisselende weersomstandigheden onderheven. Daarom werden de eerste ijshallen op IJsland, gebouwd tegen het eind van de vorige eeuw, door ruiters met open armen ontvangen. Zo is de töltwedstrijd Ístölt, jaarlijks rond de Pasen in de ijshal van Reykjavík gehouden, nu al een traditie geworden. Ook in het buitenland, zoals in het Deense Århus, zijn töltwedstrijden in ijshallen razend populair en de overwinning wordt als een grote eer beschouwd. De ijshallen hebben echter één behoorlijke beperking en dat is de kleine oppervlakke van de ijsvloer. Hierdoor komen de IJslandse gangen, met al zijn kracht en expressie, slechts ten dele goed uit de verf en blijven de evenementen zich beperken tot slechts een wedstrijdonderdeel, de tölt. Maar men had de smaak al te pakken en in maart 2005 vond in Berlijn de eerste langebaan ijswedstrijd plaats. Op de uitgestrekte banen van het Horst-Dohm-Eisstadion werd naast de tölt ook om het eremetaal in de viergangen, vijfgangen en speedspaß gestreden. Hier bleken de IJslanders echt in hun allerbeste doen en leverden een ongekend spektakel met hun moed en snelheid. In 2006 stond de eerste Nederlandse langebaan ijswedstrijd op het programma en de plannen van stichting Horses On Ice werden uiterst enthousiast ontvangen. Ook ruiters uit het buitenland volgden de vorderingen van de wedstrijd in Haarlem op 11 maart met veel belangstelling en na een succesvolle afloop werd er volop gespeculeerd dat de langebaan wedstrijden op ijs de wedstrijdvorm van de toekomst gaat worden. Volgens vele kenners is de gladde ijsvloer ideaal voor de IJslandse paarden, nergens schijnen ze zo in hun element te zijn als op het vlakke ijs, hun gangen nergens zo explosief of hun bewegingen imposanter. Juist daarom wordt ook getracht het ras op het gladde ijs te promoten, met als doel een zinderende demonstratie te verzorgen tijdens de olympische winterspelen van Vancouver in 2010.
De foto´s werden door de IJslandse fotografe Anna Fjóla Gísladóttir genomen tijdens een ijswedstrijd op het meer Rauðavatn bij Reykjavík in januari 2004.
Meer ijsfoto's zijn te zien op: www.hestamyndir.com/myndir/istolt
Auteur: þorgeir Gudlaugsson.
Vikingenpaarden op scherpe spikes
Dat IJslanders hun paarden op bevroren ondergrond rijden kent waarschijnlijk een net zo lange geschiedenis als het volk zelf. Vondsten in grafheuvels uit de 9e en de 10e eeuw laten zien dat de vikingenpaarden vaak van scherpe ijzeren spikes waren voorzien om beter grip op de gladde ondergrond te krijgen. Toen het gebruik van hoefijzers in noordelijk Europa in de 11e eeuw algemeen bekend werd deed deze innovatie ook zijn intreden op IJsland. Zo vermeldt de IJslandse saga Heiðarvígasaga, geschreven rond 1200, dat paarden beslagen waren. Verschillende bronnen uit de late Middeleeuwen laten ook zien dat buitenlandse koopliederen hoefijzers naar IJsland brachten. In deze tijd werden de ijzers vastgemaakt met de zogenoemde “paardenschoenspijkers”, de voorlopers van de huidige hoefnagels, die pas in de 19e eeuw op IJsland geïntroduceerd werden. De oude spijkers hadden dikke koppen die ver uit de ijzers staken en goed grip op gladde ondergronden gaven. De hoefijzers werden ook gesmeed met vaste kalkoenen en uit bronnen mag duidelijk zijn dat men onderscheid maakte tussen zomer- en winterbeslag. In een inventarisregister van het bisdom Skálholt uit 1548 wordt bijvoorbeeld vermeld dat het ambt toen gladde ijzers voor twaalf paarden en kalkoenenijzers voor tien paarden bezat.
Praktisch en bevorderend
Tot in de 20e eeuw waren paarden het belangrijkste vervoersmiddel op IJsland. In de winter werd over bevroren meren en rivier gereden en in de oude annalen, zoals de Mælifellsannáll uit 1692, is te lezen dat tijdens strenge vorstperioden zelfs van het vaste land over bevroren fjorden naar ver gelegen eilanden werd gereden. Het rijden op ijs was niet alleen een bittere noodzaak, de vlakke ijsvloer van een bevroren meer bood namelijk vaak de ideale ondergrond om de paarden te laten spetteren. De IJslandse saga Fljótsdælasaga, die rond 1600 werd geschreven, is de oudst bekende bron waar het woord tölt in voorkomt. Daar wordt in het 13e hoofdstuk verteld hoe Spak-Bessi Össurarson achter de zonen van Droplaug reed: “Nollur gaat nu terug naar zijn boerderij maar Bessi en zijn volgelingen rijden in een vlotte tölt weg over het ijs.” De oorsprong van het woord tölt is overigens niet zeker. Er zijn kenners die menen dat het woord iets te maken heeft met het werkwoord telja (tellen) terwijl anderen een verband zien met het uit het volkslatijn afkomstige tolutarius, dat in de Middeleeuwen werd gebruikt voor de laterale gang bij paarden in Scandinavië. Het rijden op ijs had overigens niet alleen praktische voordelen, zoals het inkorten van reisafstanden, het werd ook als bevorderlijk voor de ontwikkeling van een rijpaard gezien. In het boek van Eggert Ólafsson en Bjarni Pálsson, over hun reis door IJsland in 1752-1757, is veel te vinden over de paarden van vroeger en daar beweren de schrijvers zelfs dat de beste rijpaarden degene zijn die op het vlakke ijs getraind worden.
Wedstrijden op natuurijs
Formele wedstrijden met IJslanders kennen we vanaf de late 19e eeuw toen de eerste paardenrennen werden georganiseerd. Meer dan vijftig jaar lang werden deze rennen, zowel in galop als telgang gehouden, de enige vorm van paardensport die men op IJsland beoefende. Rond 1950 ontwikkelde zich de gæðingakeppni, een wedstrijdvorm waarbij de rijeigenschappen centraal staan. De huidige sportproeven, die hun bakermat in Duitsland hebben, kennen we niet langer dan uit de vroege zeventiger jaren. Wedstrijden op ijs hebben een nog kortere geschiedenis want de eerste ijsevenementen werden pas vroeg in de jaren tachtig gehouden. De locatie van een van de eerste wedstrijden was het natuurijs van het ondiepe meertje Rauðavatn, gelegen op een steenworp afstand van het stallencomplex van de rijvereniging Fákur, aan de rand van de IJslandse hoofdstad Reykjavík. Deze winterwedstrijden werden populair en andere rijverenigingen volgden snel met het organiseren van evenementen op nabijgelegen natuurijs. Tegenwoordig worden elke winter vele ijswedstrijden op IJsland gehouden waarbij Mývatn Open, gehouden op het gelijknamige meer in het noorden van IJsland, waarschijnlijk het meest ambitieus is.
In hun element
Het rijden van wedstrijden op natuurijs heeft wel zijn charme maar de organisatie is echter aan de wisselende weersomstandigheden onderheven. Daarom werden de eerste ijshallen op IJsland, gebouwd tegen het eind van de vorige eeuw, door ruiters met open armen ontvangen. Zo is de töltwedstrijd Ístölt, jaarlijks rond de Pasen in de ijshal van Reykjavík gehouden, nu al een traditie geworden. Ook in het buitenland, zoals in het Deense Århus, zijn töltwedstrijden in ijshallen razend populair en de overwinning wordt als een grote eer beschouwd. De ijshallen hebben echter één behoorlijke beperking en dat is de kleine oppervlakke van de ijsvloer. Hierdoor komen de IJslandse gangen, met al zijn kracht en expressie, slechts ten dele goed uit de verf en blijven de evenementen zich beperken tot slechts een wedstrijdonderdeel, de tölt. Maar men had de smaak al te pakken en in maart 2005 vond in Berlijn de eerste langebaan ijswedstrijd plaats. Op de uitgestrekte banen van het Horst-Dohm-Eisstadion werd naast de tölt ook om het eremetaal in de viergangen, vijfgangen en speedspaß gestreden. Hier bleken de IJslanders echt in hun allerbeste doen en leverden een ongekend spektakel met hun moed en snelheid. In 2006 stond de eerste Nederlandse langebaan ijswedstrijd op het programma en de plannen van stichting Horses On Ice werden uiterst enthousiast ontvangen. Ook ruiters uit het buitenland volgden de vorderingen van de wedstrijd in Haarlem op 11 maart met veel belangstelling en na een succesvolle afloop werd er volop gespeculeerd dat de langebaan wedstrijden op ijs de wedstrijdvorm van de toekomst gaat worden. Volgens vele kenners is de gladde ijsvloer ideaal voor de IJslandse paarden, nergens schijnen ze zo in hun element te zijn als op het vlakke ijs, hun gangen nergens zo explosief of hun bewegingen imposanter. Juist daarom wordt ook getracht het ras op het gladde ijs te promoten, met als doel een zinderende demonstratie te verzorgen tijdens de olympische winterspelen van Vancouver in 2010.
De foto´s werden door de IJslandse fotografe Anna Fjóla Gísladóttir genomen tijdens een ijswedstrijd op het meer Rauðavatn bij Reykjavík in januari 2004.
Meer ijsfoto's zijn te zien op: www.hestamyndir.com/myndir/istolt
zaterdag, oktober 13, 2007
Fuglar
Er zijn vele vogels op IJsland.
Niet heel veel soorten,maar wel grote hoeveelheden.
't Is natuurlijk ook leuk om vogels die we uit Nederland kennen ook tegenkomen op IJsland zoals deze Svart pröstur (Turdus merula) of te wel onze vertrouwde Merel!
Niet heel veel soorten,maar wel grote hoeveelheden.
't Is natuurlijk ook leuk om vogels die we uit Nederland kennen ook tegenkomen op IJsland zoals deze Svart pröstur (Turdus merula) of te wel onze vertrouwde Merel!
Askja-reizen informatiedagen
Askja Reizen informatiedagen
Programma 28 oktober
Dia- en informatiedag Papendal Arnhem
10.30 Individuele reizen en groepsreizen naar IJsland in de komende winter
11.15 Spitsbergen 2008
12.00 Antarctica
13.00 Argentinië en Chili 2008-2009
14.00
Camperhuur en begeleide camperreizen 2008, Nieuw-Zeeland, Canada en Alaska
15.00 Winterprogramma 2007/2008 Fins Lapland
Husky- en rendiersafari's, Kerst- en avontuurweken, Sneeuwwandelen en schaatsen, Sneeuwscootersafari's, etc.
gratis entree en parkeren
Programma 28 oktober
Dia- en informatiedag Papendal Arnhem
10.30 Individuele reizen en groepsreizen naar IJsland in de komende winter
11.15 Spitsbergen 2008
12.00 Antarctica
13.00 Argentinië en Chili 2008-2009
14.00
Camperhuur en begeleide camperreizen 2008, Nieuw-Zeeland, Canada en Alaska
15.00 Winterprogramma 2007/2008 Fins Lapland
Husky- en rendiersafari's, Kerst- en avontuurweken, Sneeuwwandelen en schaatsen, Sneeuwscootersafari's, etc.
gratis entree en parkeren
woensdag, oktober 10, 2007
Struinen op IJsland - Het boek
Ik had net het artikel over Ruud Schaafsma en zijn boek over IJsland in de Gelderlander gelezen toen er iemand aan mijn deur belde.
Je zult het geloven of niet, maar het was Ruud in hoogst eigen persoon!
Hij kwam mij zijn nieuwe boek laten zien!
Bij het zien van zijn dummie een tijdje geleden had ik mijn bedenkingen of het een commercieel goed boek zou zijn.
Nu ik het in boekvorm zie mag ik toch wel zeggen dat het er erg goed uit ziet!
Het is een handzaam boek geworden met veel en mooie foto's en prettig te lezen verhalen.
Vanaf 20 oktober in de betere reisboekhandels Struinen op IJsland in zowel Nederland als IJsland!
Je zult het geloven of niet, maar het was Ruud in hoogst eigen persoon!
Hij kwam mij zijn nieuwe boek laten zien!
Bij het zien van zijn dummie een tijdje geleden had ik mijn bedenkingen of het een commercieel goed boek zou zijn.
Nu ik het in boekvorm zie mag ik toch wel zeggen dat het er erg goed uit ziet!
Het is een handzaam boek geworden met veel en mooie foto's en prettig te lezen verhalen.
Vanaf 20 oktober in de betere reisboekhandels Struinen op IJsland in zowel Nederland als IJsland!
Boekpresentatie; Struinen op IJsland
20 oktober zal Ruud Schaafsma zijn boek "Struinen op IJsland" presenteren bij boekhandel Kniphorst te Wageningen.
Ook ik kreeg een uitnodiging van hem.
Helaas kan ik er dan niet bij zijn.
Maar ik wens Ruud veel succes!
Ruud Schaafsma in de Gelderlander
Gek op IJsland, maar verknocht aan Nederland
door Kees Jansen
10 okt 2007, 03:15 - RENKUM - Tien jaar geleden ontdekte Renkumer Ruud Schaafsma de schoonheid van IJsland. Zijn liefde voor het ruige land leidde tot een boek.
Ruud Schaafsma met het boek Struinen op IJsland. Foto: Jan Wamelink
Even twijfelt de Renkumse schrijver en natuurliefhebber Ruud Schaafsma (1948). "Het Renkums Beekdal is mooi, dat klopt. Maar IJsland komt voor mij toch op nummer een." Een uitgave over het Beekdal schreef hij meer dan tien jaar geleden al. Een boek met foto's en reisverhalen van zijn hand over zijn favoriete land verschijnt op 20 oktober. De titel: Struinen op IJsland.
Waarom IJsland?
"Ik deed tot 1981 educatief werk bij het landelijk bureau van de kinderopvang bij de Paulastichting in Oosterbeek. Toen de subsidiekraan werd dichtgedraaid stopte dat en ben ik begonnen met het maken van houten meubels op bestelling. In mijn vrije tijd wandelde ik heel veel, ook met groepjes. Zo werd ik tien jaar geleden door Jan Burchbach van Askja Reizen uit Arnhem gevraagd als reisleider voor wandel- en kampeervakanties in IJsland. Ik was er nog nooit geweest, maar had wel gelezen over de enorme ruigheid van het landschap."
Heb je dan wel tijd om zelf iets te bekijken?
"Het is wel iets anders dan vakantie, want je bent veel aan het regelen. Maar meestal koppel ik na de trektochten er nog een of meer weken vakantie aan vast. Soms met mijn vrouw, vaak alleen. Dan laat ik me bijvoorbeeld per boot afzetten in een moeilijk bereikbare en onbewoonde kuststreek in het noordwesten, waar ik vier dagen later weer opgepikt word."
Wat gebeurt er als je daar iets overkomt?
"Tja. Een mobiele telefoon heeft daar geen bereik en iets als een satelliettelefoon heb ik niet. Een gebroken been is al levensbedreigend. Je doet daarom alles heel zorgvuldig. Dus geen sneeuwvlaktes oversteken in verband met spleten en ook geen steile klimpartijen. Natuurlijk schakelt degene die mij moet ophalen wel reddingsdiensten in als ik niet verschijn, maar dan kan het al te laat zijn."
Zijn er al niet genoeg boeken over IJsland?
"Er zijn wel veel boeken met foto's, enkele reisgidsen, maar niet met verhalen. Daarom ben ik nu al 700 exemplaren kwijt aan De IJslandspecialist in Apeldoorn. Die doet het volgend jaar cadeau aan mensen die daar boeken. Ook Askja Reizen neemt er honderd af. Dat is mooi, want ik geef het boek in eigen beheer uit."
Wat is de charme van het land?
"Die enorme verlatenheid van het landschap. Dat je soms 300 kilometer van je af kunt kijken. Dat kan ook omdat er geen luchtverontreiniging is en er minder vocht in de lucht zit. Zeker zo mooi zijn de enorme aantallen vogels die er zijn. De verscheidenheid is niet zo groot, maar de hoeveelheden wel. Het zijn er vele miljoenen. Er zijn klifkusten van 500 meter hoog die helemaal vol zitten met broedende vogels. Het is dè ontmoetingsplek van vogels uit Amerika en het Eurazische continent. De mensen zijn in eerste instantie afstandelijk, maar als je ze beter leert kennen heel vriendelijk. Ze zullen je nooit voorbijrijden als je met pech langs de kant staat."
Zou je er willen wonen?
"Over een aantal jaar, als mijn vrouw met pensioen is, willen we er een jaar verblijven om de seizoenen te zien. Maar ik geloof dat ik te zeer verknocht ben aan Nederland om definitief te verhuizen.
Zie je overeenkomsten tussen de natuur in het Renkums Beekdal en die in IJsland?
"Vroeger, toen de stuwwal hier door de gletsjer gevormd werd, moet het er hier uitgezien hebben zoals IJsland nu. Maar tegenwoordig zijn er weinig overeenkomsten meer."
Het Boek (19,95 euro) wordt op 20 oktober om 15.00 uur gepresenteerd bij Kniphorst Boekverkopers in Wageningen. Meer informatie op www.ijslandboek.nl .
door Kees Jansen
10 okt 2007, 03:15 - RENKUM - Tien jaar geleden ontdekte Renkumer Ruud Schaafsma de schoonheid van IJsland. Zijn liefde voor het ruige land leidde tot een boek.
Ruud Schaafsma met het boek Struinen op IJsland. Foto: Jan Wamelink
Even twijfelt de Renkumse schrijver en natuurliefhebber Ruud Schaafsma (1948). "Het Renkums Beekdal is mooi, dat klopt. Maar IJsland komt voor mij toch op nummer een." Een uitgave over het Beekdal schreef hij meer dan tien jaar geleden al. Een boek met foto's en reisverhalen van zijn hand over zijn favoriete land verschijnt op 20 oktober. De titel: Struinen op IJsland.
Waarom IJsland?
"Ik deed tot 1981 educatief werk bij het landelijk bureau van de kinderopvang bij de Paulastichting in Oosterbeek. Toen de subsidiekraan werd dichtgedraaid stopte dat en ben ik begonnen met het maken van houten meubels op bestelling. In mijn vrije tijd wandelde ik heel veel, ook met groepjes. Zo werd ik tien jaar geleden door Jan Burchbach van Askja Reizen uit Arnhem gevraagd als reisleider voor wandel- en kampeervakanties in IJsland. Ik was er nog nooit geweest, maar had wel gelezen over de enorme ruigheid van het landschap."
Heb je dan wel tijd om zelf iets te bekijken?
"Het is wel iets anders dan vakantie, want je bent veel aan het regelen. Maar meestal koppel ik na de trektochten er nog een of meer weken vakantie aan vast. Soms met mijn vrouw, vaak alleen. Dan laat ik me bijvoorbeeld per boot afzetten in een moeilijk bereikbare en onbewoonde kuststreek in het noordwesten, waar ik vier dagen later weer opgepikt word."
Wat gebeurt er als je daar iets overkomt?
"Tja. Een mobiele telefoon heeft daar geen bereik en iets als een satelliettelefoon heb ik niet. Een gebroken been is al levensbedreigend. Je doet daarom alles heel zorgvuldig. Dus geen sneeuwvlaktes oversteken in verband met spleten en ook geen steile klimpartijen. Natuurlijk schakelt degene die mij moet ophalen wel reddingsdiensten in als ik niet verschijn, maar dan kan het al te laat zijn."
Zijn er al niet genoeg boeken over IJsland?
"Er zijn wel veel boeken met foto's, enkele reisgidsen, maar niet met verhalen. Daarom ben ik nu al 700 exemplaren kwijt aan De IJslandspecialist in Apeldoorn. Die doet het volgend jaar cadeau aan mensen die daar boeken. Ook Askja Reizen neemt er honderd af. Dat is mooi, want ik geef het boek in eigen beheer uit."
Wat is de charme van het land?
"Die enorme verlatenheid van het landschap. Dat je soms 300 kilometer van je af kunt kijken. Dat kan ook omdat er geen luchtverontreiniging is en er minder vocht in de lucht zit. Zeker zo mooi zijn de enorme aantallen vogels die er zijn. De verscheidenheid is niet zo groot, maar de hoeveelheden wel. Het zijn er vele miljoenen. Er zijn klifkusten van 500 meter hoog die helemaal vol zitten met broedende vogels. Het is dè ontmoetingsplek van vogels uit Amerika en het Eurazische continent. De mensen zijn in eerste instantie afstandelijk, maar als je ze beter leert kennen heel vriendelijk. Ze zullen je nooit voorbijrijden als je met pech langs de kant staat."
Zou je er willen wonen?
"Over een aantal jaar, als mijn vrouw met pensioen is, willen we er een jaar verblijven om de seizoenen te zien. Maar ik geloof dat ik te zeer verknocht ben aan Nederland om definitief te verhuizen.
Zie je overeenkomsten tussen de natuur in het Renkums Beekdal en die in IJsland?
"Vroeger, toen de stuwwal hier door de gletsjer gevormd werd, moet het er hier uitgezien hebben zoals IJsland nu. Maar tegenwoordig zijn er weinig overeenkomsten meer."
Het Boek (19,95 euro) wordt op 20 oktober om 15.00 uur gepresenteerd bij Kniphorst Boekverkopers in Wageningen. Meer informatie op www.ijslandboek.nl .
zondag, september 30, 2007
Evaluatiedag ASKJA-reizen
Vandaag was de evaluatiedag van ASKJA-reizen in het Scoutinghouse ST. Christoforus te Arnhem.
Heel fijn dat het deze keer een beetje in de buurt was.
Ik ben er heerlijk net als een aantal anderen op de fiets heengegaan!
Ongeveer een uurtje fietsen voor mij, dus goed te doen.
Vanaf 10.00 uur waren we welkom en konden we genieten van een bakkie koffie met een stuk vlaai.
't Was leuk om zo'n evaluatiedag van ASKJA eens te mogen bijwonen.
Er waren zo'n 40 mensen aanwezig. Best wel veel vond ik.
Frits begon met een welkomstwoordje
Het was financieel gezien een goed jaar voor Askja.
Weinig ernstig vervelende dingen gebeurd.
Er was één hotelreis die een hele oude verotte bus had, dat was niet zo leuk.
Verder vertelde Frits over Nortrek en dat Askja volgend jaar met reizen naar Zuid-Afrika wil starten.
Zuid-Afrika wel niet in de lijn van Askja, maar wel een bestemming waar interesse voor is bij de klanten van Askja.
Na Frits deden verschillende dames van kantoor hun woordje over de reizen naar de verschillende bestemmingen.
Daarna gingen we in groepen evalueren over onze reizen.
Tussendoor hadden we nog een lunch en aan het eind konden we nog wat borrelen.
En dit alles in het Scouting-huis in Arnhem.
vrijdag, september 07, 2007
IJslandse hond
Tijdens mijn reis op IJsland in juli van dit jaar(2007) ben ik mensen tegengekomen met IJslandse honden, de zogenaamde Icelandic Sheepdogs.
Erg leuke honden, niet zo groot, heel erg lief voor mensen en super in 't veld...
Kijk voor meer info op de site icelandicdog.
Erg leuke honden, niet zo groot, heel erg lief voor mensen en super in 't veld...
Kijk voor meer info op de site icelandicdog.
De Kerstman en zo....
Skyrgámur, de skyr likker. Skyr is een populair melkprodukt op IJsland en in vroeger dagen in
ruime hoeveelheid in de koele schuur aanwezig. In deze modern tijd is hij op de ijskast
aangewezen.
Bjúgnakrækir, de worstjes dief. In vroeger dagen werden de bjúgna (grote worsten, ongeveer
6x zo groot als een hotdog) in series bij elkaar aan de nok van het dak gehangen buiten bereik
van de kat, de hond en de kinderen. Hij is nog steeds lenig genoeg om naar boven te klimmen,
maar in deze tijden vindt hij ze vaker vacuum verpakt in de ijskast.
Gluggagægir, hij gluurt door ramen wanneer er niemand binnen is op zoek naar etensrestjes.
Als een kind hem toevallig ziet dan trekt hij meestal rare gezichten om zichzelf er griezelig te
laten uitzien. Eeuwenlang was gluren door ramen geen enkel probleem, maar met de komst van
flats heeft deze Kerstman zich een verrekijker aangeschaft.
Gáttaðefur, de deur snuffelaar. Al van verre over de bergen ruikt hij het speciale brood wat
alleen met Kerstmis wordt gebakken. Zijn neus leidt hem op weg en als de keuken gevonden
heeft maakt hij zijn naam waar door cake te eten.
Ketkrókur, de vleeshaak. Deze Kerstman is een echte carnivoor, hij wil vlees en veel, kan niet
schelen wat het is. In vroeger dagen klom hij op het dak en liet zijn vleeshaak door de
schoorsteen zakken op zoek naar vlees wat daar te roken hing. Op de 23e december werd
namelijk veel gerookt lamsvlees gegeten. De laatste jaren wordt regelmatig vis gegegeten rond
die tijd en het is helaas onbekend wat deze Kerstman daar van vindt.
Kertasníkir, hij zoekt kandelaars. Met kandelaars verlichtte men vroeger de huizen en die
kandelaars waren vaak gemaakt van dierlijk vet, niet echt lekker, maar voor deze kerstman goed
genoeg om zijn honger te stillen en warm te blijven. In deze moderne tijden zoekt hij nog steeds
naar kandelaars, maar zijn honger moet op een andere manier gestild worden.
De Kerstmis Kat. Kennelijk zijn Grýla en haar schalkse kinderen nog niet genoeg, de IJslandse
kinderen moeten ook nog de Kerstmis Kat trotseren. Een hele grote huiskat is wild geworden, hij
is gemeen en gulzig. In plaats van op muizen te jagen, wil hij kinderen hebben, maar niet
zomaar kinderen! Hij eet kinderen die de laatste tijd geen nieuwe kleren hebben gekregen. Op
Kerstavond sluipt hij rond en gluurt ter controle door de ramen. Dezer dagen zorgen IJslandse
ouders er altijd voor dat er op zijn minst een nieuw paar handschoenen of sokken voor de
kinderen is, je weet maar nooit!
Sinds de laatste eeuw laten de Kerstmannen nu een geschenk achter na hun komst,
waarschijnlijk onder invloed van Sinterklaas. Kinderen zetten daarvoor hun schoen bij het raam
of in de vensterbank. Elke Kerstman komt te voet vanuit de bergen en, evenals Sinterklaas,
spelen ze het klaar het hele eiland te bezoeken en kadootjes achter te laten, inclusief alle
IJslandse kinderen die overzee’s wonen. Geen wonder dat ze altijd hongerig zijn.
Bron: Pilkington B. 2001. The Yule Lads. Mal og Menning, Reykjavik. ISBN: 9979-3-2219-5.
ruime hoeveelheid in de koele schuur aanwezig. In deze modern tijd is hij op de ijskast
aangewezen.
Bjúgnakrækir, de worstjes dief. In vroeger dagen werden de bjúgna (grote worsten, ongeveer
6x zo groot als een hotdog) in series bij elkaar aan de nok van het dak gehangen buiten bereik
van de kat, de hond en de kinderen. Hij is nog steeds lenig genoeg om naar boven te klimmen,
maar in deze tijden vindt hij ze vaker vacuum verpakt in de ijskast.
Gluggagægir, hij gluurt door ramen wanneer er niemand binnen is op zoek naar etensrestjes.
Als een kind hem toevallig ziet dan trekt hij meestal rare gezichten om zichzelf er griezelig te
laten uitzien. Eeuwenlang was gluren door ramen geen enkel probleem, maar met de komst van
flats heeft deze Kerstman zich een verrekijker aangeschaft.
Gáttaðefur, de deur snuffelaar. Al van verre over de bergen ruikt hij het speciale brood wat
alleen met Kerstmis wordt gebakken. Zijn neus leidt hem op weg en als de keuken gevonden
heeft maakt hij zijn naam waar door cake te eten.
Ketkrókur, de vleeshaak. Deze Kerstman is een echte carnivoor, hij wil vlees en veel, kan niet
schelen wat het is. In vroeger dagen klom hij op het dak en liet zijn vleeshaak door de
schoorsteen zakken op zoek naar vlees wat daar te roken hing. Op de 23e december werd
namelijk veel gerookt lamsvlees gegeten. De laatste jaren wordt regelmatig vis gegegeten rond
die tijd en het is helaas onbekend wat deze Kerstman daar van vindt.
Kertasníkir, hij zoekt kandelaars. Met kandelaars verlichtte men vroeger de huizen en die
kandelaars waren vaak gemaakt van dierlijk vet, niet echt lekker, maar voor deze kerstman goed
genoeg om zijn honger te stillen en warm te blijven. In deze moderne tijden zoekt hij nog steeds
naar kandelaars, maar zijn honger moet op een andere manier gestild worden.
De Kerstmis Kat. Kennelijk zijn Grýla en haar schalkse kinderen nog niet genoeg, de IJslandse
kinderen moeten ook nog de Kerstmis Kat trotseren. Een hele grote huiskat is wild geworden, hij
is gemeen en gulzig. In plaats van op muizen te jagen, wil hij kinderen hebben, maar niet
zomaar kinderen! Hij eet kinderen die de laatste tijd geen nieuwe kleren hebben gekregen. Op
Kerstavond sluipt hij rond en gluurt ter controle door de ramen. Dezer dagen zorgen IJslandse
ouders er altijd voor dat er op zijn minst een nieuw paar handschoenen of sokken voor de
kinderen is, je weet maar nooit!
Sinds de laatste eeuw laten de Kerstmannen nu een geschenk achter na hun komst,
waarschijnlijk onder invloed van Sinterklaas. Kinderen zetten daarvoor hun schoen bij het raam
of in de vensterbank. Elke Kerstman komt te voet vanuit de bergen en, evenals Sinterklaas,
spelen ze het klaar het hele eiland te bezoeken en kadootjes achter te laten, inclusief alle
IJslandse kinderen die overzee’s wonen. Geen wonder dat ze altijd hongerig zijn.
Bron: Pilkington B. 2001. The Yule Lads. Mal og Menning, Reykjavik. ISBN: 9979-3-2219-5.
Het Zuurstofmannetje
Al vanaf het allereerste ontstaan van de aarde bestaat deze planeet uit ruim 110 verschillende
stammen van atomen. Sommige atomen komen slechts op bepaalde plaatsen voor zoals
Uranium en de groep der zeldzame aarden, andere stammen leven in de zee zoals Halogeen,
Chloor, Broom en Jodium. Er zijn ook stammen die vooral in de lucht voorkomen, Stikstof en de
Zuurstofmannetjes.
Als atomen van verschillende stammen elkaar tegenkomen dan willen ze nog al eens een
verbinding aangaan en vormen dan moleculen. Vooral de zuurstofmannetjes zijn hierin erg
actief, zeker bij verhoogde temperaturen. Een aantal stammen doet niet mee en verbinden zich
nooit. Zij zijn de stammen der edelgassen: Helium, Neon, Argon, Krypton, Xenon en Radon, of
edelmetalen zoals Platina en Goud. Ook de zuurstofmannetjes hebben geen schijn van kans bij
deze adelstand, maar bij andere atomen des te meer. In IJsland komen de zuurstofmannetjes
zeer aan hun trekken. Als moedertje aarde buikpijn krijgt dan wrijven zij zich al in hun handen.
Want wat wil het geval: boven de grond is het Zuurstofmannetje overal en zijn er nauwelijks nog
ongebonden atomen van andere stammen te vinden, op de adel na natuurlijk. Maar onder de
grond, dieper in de aarde, kan het Zuurstofmannetje niet zo goed komen. En als het een enkele
keer al lukt dan wordt hij gelijk aangepakt door een waterstofmannetje en geneutraliseerd tot
water. Vandaar dat zuurstofmannetjes hun kans zien als moeder aarde moet braken en enorme
hoeveelheden ongebonden atomen naar buiten gooit.
Eén van de verschijnselen die we op de video gezien hebben is de enorme lichtflitsen en
explosies in de vulkaan uitbarstingswolken. De verklaring is dat triljoenen zuurstofmannetjes
zich verbinden met de ondergrondse waterstofmannetjes. Bij het treffen tussen zulke enorme
legers komt zoveel energie vrij dat deze zich met oerkracht ontlaadt. Zuurstofmannetjes en
waterstofmannetjes vormen samen knalgas. Als raketten gelanceerd moeten worden begint men
af te tellen bij tien en bij nul gaan de afsluiters open van een tank zuurstofmannetjes en een
andere tank waterstofmannetjes die door hun treffen de raket lanceren.
Een tweede verschijnsel dat de zuurstofmannetjes teweeg brengen zijn de kleuren die we
vandaag in de stenen van de vulkaan hebben gezien. Zwarte stenen hebben hele hoge
temperaturen meegemaakt waardoor de zuurstofmannetjes alle atomen verbonden hebben. In
de volksmond heet dit ook ‘verkoold’. Zijn de temperaturen milder geweest, dan geven
verschillende atoomstammen soms mooie kleuren als ze met het Zuurstofmannetje verbonden
worden. Neem b.v. Mangaan: normaal mooi lichtbruin, maar komt het Zuurstofmannetje in de
buurt dan wordt het groen, misschien wel van ergernis. Na twee keer verbonden te worden
wordt het rood (van schaamte !) en na vier keer verbonden te zijn zelfs paars.
Zuurstofmannetjes zijn ook actief in pruttelpotjes. Dat werkt als volgt. Water sijpelt in het
magma, daar wordt het opgewarmd tot stoom waardoor de druk oploopt en de stoom door het
water naar buiten wordt gestoten. Vanuit het magma neemt de stoom wat van het atoom zwavel
mee, dat in ruime mate in het magma voorkomt. Het zuurstofmannetje verbindt zich snel met dit
meekomende zwavel en deze verbinding in water heet zwavelzuur. De kalk in de rotsen en in de
grond verbindt zich weer met het zwavelzuur en vormt gips. Vandaar de grijswitte,
modderachtige substantie waardoorheen de stoom opborrelt.
Aldoende is het Zuurstofmannetje afgetekend als een agressief en aanranderig type. Dat is niet
helemaal terecht. Wij mensen kunnen geen minuut zonder het Zuurstofmannetje en hebben het
nodig om adem te halen en daarmee te leven.
Zoals ieder sprookje heeft ook dit sprookje een moraal:
mannetjes zijn misschien wel opdringerig en agressief, maar je kunt niet zonder ze.
Al vanaf het allereerste ontstaan van de aarde bestaat deze planeet uit ruim 110 verschillende
stammen van atomen. Sommige atomen komen slechts op bepaalde plaatsen voor zoals
Uranium en de groep der zeldzame aarden, andere stammen leven in de zee zoals Halogeen,
Chloor, Broom en Jodium. Er zijn ook stammen die vooral in de lucht voorkomen, Stikstof en de
Zuurstofmannetjes.
Als atomen van verschillende stammen elkaar tegenkomen dan willen ze nog al eens een
verbinding aangaan en vormen dan moleculen. Vooral de zuurstofmannetjes zijn hierin erg
actief, zeker bij verhoogde temperaturen. Een aantal stammen doet niet mee en verbinden zich
nooit. Zij zijn de stammen der edelgassen: Helium, Neon, Argon, Krypton, Xenon en Radon, of
edelmetalen zoals Platina en Goud. Ook de zuurstofmannetjes hebben geen schijn van kans bij
deze adelstand, maar bij andere atomen des te meer. In IJsland komen de zuurstofmannetjes
zeer aan hun trekken. Als moedertje aarde buikpijn krijgt dan wrijven zij zich al in hun handen.
Want wat wil het geval: boven de grond is het Zuurstofmannetje overal en zijn er nauwelijks nog
ongebonden atomen van andere stammen te vinden, op de adel na natuurlijk. Maar onder de
grond, dieper in de aarde, kan het Zuurstofmannetje niet zo goed komen. En als het een enkele
keer al lukt dan wordt hij gelijk aangepakt door een waterstofmannetje en geneutraliseerd tot
water. Vandaar dat zuurstofmannetjes hun kans zien als moeder aarde moet braken en enorme
hoeveelheden ongebonden atomen naar buiten gooit.
Eén van de verschijnselen die we op de video gezien hebben is de enorme lichtflitsen en
explosies in de vulkaan uitbarstingswolken. De verklaring is dat triljoenen zuurstofmannetjes
zich verbinden met de ondergrondse waterstofmannetjes. Bij het treffen tussen zulke enorme
legers komt zoveel energie vrij dat deze zich met oerkracht ontlaadt. Zuurstofmannetjes en
waterstofmannetjes vormen samen knalgas. Als raketten gelanceerd moeten worden begint men
af te tellen bij tien en bij nul gaan de afsluiters open van een tank zuurstofmannetjes en een
andere tank waterstofmannetjes die door hun treffen de raket lanceren.
Een tweede verschijnsel dat de zuurstofmannetjes teweeg brengen zijn de kleuren die we
vandaag in de stenen van de vulkaan hebben gezien. Zwarte stenen hebben hele hoge
temperaturen meegemaakt waardoor de zuurstofmannetjes alle atomen verbonden hebben. In
de volksmond heet dit ook ‘verkoold’. Zijn de temperaturen milder geweest, dan geven
verschillende atoomstammen soms mooie kleuren als ze met het Zuurstofmannetje verbonden
worden. Neem b.v. Mangaan: normaal mooi lichtbruin, maar komt het Zuurstofmannetje in de
buurt dan wordt het groen, misschien wel van ergernis. Na twee keer verbonden te worden
wordt het rood (van schaamte !) en na vier keer verbonden te zijn zelfs paars.
Zuurstofmannetjes zijn ook actief in pruttelpotjes. Dat werkt als volgt. Water sijpelt in het
magma, daar wordt het opgewarmd tot stoom waardoor de druk oploopt en de stoom door het
water naar buiten wordt gestoten. Vanuit het magma neemt de stoom wat van het atoom zwavel
mee, dat in ruime mate in het magma voorkomt. Het zuurstofmannetje verbindt zich snel met dit
meekomende zwavel en deze verbinding in water heet zwavelzuur. De kalk in de rotsen en in de
grond verbindt zich weer met het zwavelzuur en vormt gips. Vandaar de grijswitte,
modderachtige substantie waardoorheen de stoom opborrelt.
Aldoende is het Zuurstofmannetje afgetekend als een agressief en aanranderig type. Dat is niet
helemaal terecht. Wij mensen kunnen geen minuut zonder het Zuurstofmannetje en hebben het
nodig om adem te halen en daarmee te leven.
Zoals ieder sprookje heeft ook dit sprookje een moraal:
mannetjes zijn misschien wel opdringerig en agressief, maar je kunt niet zonder ze.
"Smáfólk "on Iceland
Elfen, trollen en dwergen. Smáfólk (little people) op IJsland.
Meestal is het niet duidelijk voor iedere bezoeker op IJsland, maar dit eiland wordt, naast de IJslanders
zelf, bewoond door vele anderen. Er zijn elfen, even groot als ons mensen. Ze zijn zelden te zien en
leven in de heuvels. Er zijn trollen. De trollen in Noorwegen zijn klein en lelijk en leven onder bruggen,
maar die op IJsland zijn ruim 3 meter groot en leven in de bergen. En er zijn dwergen. De IJslandse
dwergen zijn zo klein als je van een dwerg kan verwachten en ze leven in rotsen. Gezamenlijk is dit
verborgen volk bekend als “smáfólk”, het kleine volk – een merkwaardige naam voor de trollen die
soms 3.5 meter groot zijn – en hun verblijfplaatsen zijn makkelijk te herkennen: het zijn exceptioneel
mooie rotsen, bergen en heuvels.
De bezoekers die denken dat dit alles nonsens is, onderschatten de invloed van dit verborgen volk op
het denken van de IJslanders. Het landschap is zo ontzagwekkend dat zich de mens er zich nietig
onder voelt. Dit werd verergerd door de eerste bewoners die nogal geisoleerd van hun buren leefden
omdat de grond arm was en dus de landerijen uitgestrekt. Groot gebracht met de verhalen van de
vikingen, met een wereld bevolkt door merkwaardige goden en superhelden, is het begrijpelijk dat ze
hun land zagen als het tehuis voor bovennatuurlijke wezens.
Dit geloof zit zo diep dat het soms moeilijk is mythe en realiteit van elkaar te onderscheiden. De
hoofdweg van Reykjavík naar Selfoss buigt een paar kilometer voorbij Hveragerði zonder aanwijsbare
reden naar links vlak bij een kerk aan de rechterkant van de weg. Dat is om een elfenheuvel te
ontwijken. Zelfs in de 21e eeuw worden straten om elfenheuvels en dwergrotsen heen geleid. Recente
ervaringen hebben de mensen geleerd dat het zinloos is een weg over zo’n rots of heuvel aan te
leggen. Bulldozers gaan kapot, hamers breken af, niets kan zo’n rots verbrijzelen, je kunnen er dus
beter omheen gaan.
Ook vandaag nog wordt de jeugd de verhalen over de “kleine mensen” verteld en zij genieten van de
traditie omdat het iets toevoegd aan hun visie op de natuur. Maar het berust op waarheid om te
suggeren dat de oude viking-roots dichter aan de oppervlakte liggen dan menig IJslander wil toegeven.
Een overgrootmoeder vertelde eens dat ze een aantal dagen een schaap miste en dat een elfenvrouw
bij haar aan de deur kwam om zich te verontschuldigen. Die had de melk van het schaap nodig gehad
voor haar zieke kind en vertelde de vrouw waar ze haar schaap kon terugvinden.
Tijdens een lezing over het “kleine volk” vroeg de spreker aan de toehoorders hoeveel van hen in elfen
geloofden, ongeveer 80% stak zijn hand op. Van hen had 50% wel eens met een elf gesproken en 25%
had er weleens een elf gezien. Eén van hen gaf toe weleens sex met een elf te hebben gehad (álfur in
het IJslands), maar later bleek dat hij hardhorend was en dacht dat de spreker het had over een kalf
(kálfur in het IJslands).
Een IJslander die in Canada leefde plaatste eens een advertentie in de nationale krant op IJsland. Hij
wilde graag een vrouwelijke elf naar Canada laten komen als gezelschap voor een mannelijke elf die
per ongeluk met geëimigreerde IJslanders was meegekomen. De mannelijke elf hunkerde naar liefde
en vriendschap. De krant vond het vermakelijk en plaatste de advertentie, maar de adverteerder
maakte geen grap hetgeen de lezers vermoedelijk niet verbaasde.
Als je de IJslanders vraagt naar het kleine volk krijg je waarschijnlijk het verhaal te horen over Niels
Bohr, de Deense natuurkundige en Nobel prijswinnaar, met wie zij een verwandschap voelen omdat
IJsland onder de Deense kroon was toen hij op de top was van zijn kunnen. In die tijd had hij een
geluks-hoefijzer in zijn studeerkamer hangen. Een bezoeker vond het moeilijk te geloven dat een zo
eminent geleerde in dergelijke dingen geloofde. “Ik geloof daar niet in”, zei Bohr, “maar er is me verteld
dat het wel degelijk werkt ook als je er niet in gelooft”.
Aan de hoofdstraat van het plaatsje Grundarfjördur ligt tussen de huizen met nummer 82 en 86 een
vrijstaande elfenrots. Deze “kleine mensen” wonen dus op nummer Grundargata 84.
In Hafnafjördur woont een dame die gevraagd wordt of het nodig is heuvels en rotsen te ontwijken bij
bouwwerkzaamheden. IJslanders geven met een glimlach toe dat die dame vaak geraadpleegd wordt,
maar die glimlach kan tweeledig worden uitgelegd.
Bronnen:
Jansen A. 2001. Reishandboek IJsland. Elmar, Rijswijk. ISBN 90-389-1183-8.
Sale R. 2000. Xenophobe’s guide to the Icelanders. Oval, London. ISBN 1-902825-32-2.
Meestal is het niet duidelijk voor iedere bezoeker op IJsland, maar dit eiland wordt, naast de IJslanders
zelf, bewoond door vele anderen. Er zijn elfen, even groot als ons mensen. Ze zijn zelden te zien en
leven in de heuvels. Er zijn trollen. De trollen in Noorwegen zijn klein en lelijk en leven onder bruggen,
maar die op IJsland zijn ruim 3 meter groot en leven in de bergen. En er zijn dwergen. De IJslandse
dwergen zijn zo klein als je van een dwerg kan verwachten en ze leven in rotsen. Gezamenlijk is dit
verborgen volk bekend als “smáfólk”, het kleine volk – een merkwaardige naam voor de trollen die
soms 3.5 meter groot zijn – en hun verblijfplaatsen zijn makkelijk te herkennen: het zijn exceptioneel
mooie rotsen, bergen en heuvels.
De bezoekers die denken dat dit alles nonsens is, onderschatten de invloed van dit verborgen volk op
het denken van de IJslanders. Het landschap is zo ontzagwekkend dat zich de mens er zich nietig
onder voelt. Dit werd verergerd door de eerste bewoners die nogal geisoleerd van hun buren leefden
omdat de grond arm was en dus de landerijen uitgestrekt. Groot gebracht met de verhalen van de
vikingen, met een wereld bevolkt door merkwaardige goden en superhelden, is het begrijpelijk dat ze
hun land zagen als het tehuis voor bovennatuurlijke wezens.
Dit geloof zit zo diep dat het soms moeilijk is mythe en realiteit van elkaar te onderscheiden. De
hoofdweg van Reykjavík naar Selfoss buigt een paar kilometer voorbij Hveragerði zonder aanwijsbare
reden naar links vlak bij een kerk aan de rechterkant van de weg. Dat is om een elfenheuvel te
ontwijken. Zelfs in de 21e eeuw worden straten om elfenheuvels en dwergrotsen heen geleid. Recente
ervaringen hebben de mensen geleerd dat het zinloos is een weg over zo’n rots of heuvel aan te
leggen. Bulldozers gaan kapot, hamers breken af, niets kan zo’n rots verbrijzelen, je kunnen er dus
beter omheen gaan.
Ook vandaag nog wordt de jeugd de verhalen over de “kleine mensen” verteld en zij genieten van de
traditie omdat het iets toevoegd aan hun visie op de natuur. Maar het berust op waarheid om te
suggeren dat de oude viking-roots dichter aan de oppervlakte liggen dan menig IJslander wil toegeven.
Een overgrootmoeder vertelde eens dat ze een aantal dagen een schaap miste en dat een elfenvrouw
bij haar aan de deur kwam om zich te verontschuldigen. Die had de melk van het schaap nodig gehad
voor haar zieke kind en vertelde de vrouw waar ze haar schaap kon terugvinden.
Tijdens een lezing over het “kleine volk” vroeg de spreker aan de toehoorders hoeveel van hen in elfen
geloofden, ongeveer 80% stak zijn hand op. Van hen had 50% wel eens met een elf gesproken en 25%
had er weleens een elf gezien. Eén van hen gaf toe weleens sex met een elf te hebben gehad (álfur in
het IJslands), maar later bleek dat hij hardhorend was en dacht dat de spreker het had over een kalf
(kálfur in het IJslands).
Een IJslander die in Canada leefde plaatste eens een advertentie in de nationale krant op IJsland. Hij
wilde graag een vrouwelijke elf naar Canada laten komen als gezelschap voor een mannelijke elf die
per ongeluk met geëimigreerde IJslanders was meegekomen. De mannelijke elf hunkerde naar liefde
en vriendschap. De krant vond het vermakelijk en plaatste de advertentie, maar de adverteerder
maakte geen grap hetgeen de lezers vermoedelijk niet verbaasde.
Als je de IJslanders vraagt naar het kleine volk krijg je waarschijnlijk het verhaal te horen over Niels
Bohr, de Deense natuurkundige en Nobel prijswinnaar, met wie zij een verwandschap voelen omdat
IJsland onder de Deense kroon was toen hij op de top was van zijn kunnen. In die tijd had hij een
geluks-hoefijzer in zijn studeerkamer hangen. Een bezoeker vond het moeilijk te geloven dat een zo
eminent geleerde in dergelijke dingen geloofde. “Ik geloof daar niet in”, zei Bohr, “maar er is me verteld
dat het wel degelijk werkt ook als je er niet in gelooft”.
Aan de hoofdstraat van het plaatsje Grundarfjördur ligt tussen de huizen met nummer 82 en 86 een
vrijstaande elfenrots. Deze “kleine mensen” wonen dus op nummer Grundargata 84.
In Hafnafjördur woont een dame die gevraagd wordt of het nodig is heuvels en rotsen te ontwijken bij
bouwwerkzaamheden. IJslanders geven met een glimlach toe dat die dame vaak geraadpleegd wordt,
maar die glimlach kan tweeledig worden uitgelegd.
Bronnen:
Jansen A. 2001. Reishandboek IJsland. Elmar, Rijswijk. ISBN 90-389-1183-8.
Sale R. 2000. Xenophobe’s guide to the Icelanders. Oval, London. ISBN 1-902825-32-2.
zondag, september 02, 2007
De Knoop van IJsland
Toen ik afgelopen juli in IJsland was was het precies 100 jaar geleden dat de duitse geoloog Walther von Treben in de buurt van Askja verdwenen is.
De knoop van Ijsland
De knoop van Ijsland is een uitgave van Atlas
IJsland is het land 'met tien maanden sneeuw en twee maanden regen'. Maar er liggen ook heel wat actieve of uitgedoofde vulkanen. Een van die vulkanen is de Askja, die ook wel 'knoop van IJsland' genoemd wordt. Zo heet ook het boek van schrijver-antropoloog Gerrit-Jan Zwier, een historische roman die zich afspeelt op het IJsland van begin vorige eeuw.
Het is het jaar 1908. De Duitse geoloog Walther von Treben is verdwenen bij een expeditie naar de Askja. Ina von Münster, zijn verloofde, kan zijn dood niet accepteren. Ze is ervan overtuigd dat haar geliefde nog ergens op IJsland rondzwerft en gaat naar hem op zoek.
Ze wordt vergezeld door Hans Otten, ook een geoloog. Hij moet het wetenschappelijk werk van de betreurde Walther afmaken.
De Askja-krater ziet eruit als een reusachtige kookketel. Geologen noemen dat een caldera. Maar was die vorm er al voor de explosie van 1875 of niet ? Dat is de vraag waarmee Hans door zijn professor geologie op pad gestuurd is. Ina gelooft niet dat Walther dood is, omdat zijn lichaam nooit teruggevonden is. Er was één getuige van het ongeval: Horstmann, de enige overlevende van de expeditie. Hij beweert dat Walther, samen met een ander expeditielid, verdronken is in het meer van de uitgedoofde krater. Maar het boterde niet te best tussen die twee en Horstmann. Daarom verdenkt Ina Horstmann ervan dat hij het ongeval heeft veroorzaakt.
Begeleid door Bjarni, een IJslandse gids, trekken Ina en Hans te paard het binnenland in. Langs gletsjers, door ijsvlaktes en ongetemde riviertjes. Op vele plaatsen hebben lavastromen het laagland droog gelegd en overdekt met een zwart pantser. Bjarni is een typische IJslandse boer. In de winter ligt zijn werk acht tot tien maanden stil. Als het begint te dooien, laat hij zijn schapen los en gaat hij gras maaien en hooien. Zijn inkomen vult hij aan met eieren zoeken. En met gidsen dus.
Hans ergert zich aan het eigenzinnige gedrag van zijn reisgenote. Toch voelt hij ook medelijden, omdat hij zelf kort daarvoor zijn moeder heeft verloren. Op de berg Herdubreid, de 'koningin van IJsland', bouwt hij met stenen een gedenkteken voor haar.
Intussen vernemen ze dat Horstmann, net als zij, op weg is naar de Askja. Dat doet vragen rijzen. Wil hij gewoon verder onderzoek doen of komt hij hen hinderen en eventuele sporen van een misdaad (moord ?) uitwissen ?
De gids laat hen achter bij het meer in de Askja-krater. Ina's fantasie slaat op hol. Ze weigert om met Hans het meer op te varen. Maar ze duikt wel zelf het water in, om te gaan zoeken. 's Nachts gaat ze soms slaapwandelen. Hans moet haar met een touw aan zich vastbinden, om te vermijden dat ze in het meer valt.
Toch is zij het ook die het raadsel van de Askja helpt ontsluieren. Ze leest een gedicht voor van een IJslandse dichter, uit een bundeltje dat ze bij zich heeft. Daarin wordt de vulkaan beschreven, zoals hij er moet
hebben uitgezien voor de uitbarsting. En toen had hij al die specifieke kratervorm. Hans is opgetogen en ziet zijn naam in gedachten boven een belangrijk geologisch artikel.
Ina was al wat bijgedraaid, toen ze zag hoe Hans rouwde om zijn overleden moeder. Zeker na het gedoe met het touw voelt ze zich wat schuldig. Ze vraagt Hans om haar te masseren en laat merken dat ze dat fijn vindt. Ze stemt erin toe om een medaillon met de foto van Walther, als teken van aanvaarding, in het meer te gooien.
Maar plots komt Horstmann met zijn boot het meer opgeroeid. Ina hoort het geplons en denkt dat het Walther is. Ze stort zich in het water om hem te redden. Maar het is integendeel Horstmann, de man aan wie ze zo'n hekel heeft, die haar moet redden.
Dat voorval geeft de doorslag. Horstmann heeft Ina gered en stemt er ook in toe om de gegevens van zijn onderzoek te bundelen met die van Hans. Ina berust in haar lot en maakt zich los van de overleden Walther. Dat mag Hans tot zijn genoegen ondervinden, want ze bezorgt hem een onvergetelijke liefdesnacht.
Ze bouwen samen een gedenkteken voor Walther, net zoals Hans eerder voor zijn overleden moeder had gedaan. Als Bjarni hen weer komt oppikken, hangt er een witte nevelsluier over het meer. Alsof de natuur laat zien dat een periode van rouw afgesloten is.
De knoop van Ijsland
De knoop van Ijsland is een uitgave van Atlas
IJsland is het land 'met tien maanden sneeuw en twee maanden regen'. Maar er liggen ook heel wat actieve of uitgedoofde vulkanen. Een van die vulkanen is de Askja, die ook wel 'knoop van IJsland' genoemd wordt. Zo heet ook het boek van schrijver-antropoloog Gerrit-Jan Zwier, een historische roman die zich afspeelt op het IJsland van begin vorige eeuw.
Het is het jaar 1908. De Duitse geoloog Walther von Treben is verdwenen bij een expeditie naar de Askja. Ina von Münster, zijn verloofde, kan zijn dood niet accepteren. Ze is ervan overtuigd dat haar geliefde nog ergens op IJsland rondzwerft en gaat naar hem op zoek.
Ze wordt vergezeld door Hans Otten, ook een geoloog. Hij moet het wetenschappelijk werk van de betreurde Walther afmaken.
De Askja-krater ziet eruit als een reusachtige kookketel. Geologen noemen dat een caldera. Maar was die vorm er al voor de explosie van 1875 of niet ? Dat is de vraag waarmee Hans door zijn professor geologie op pad gestuurd is. Ina gelooft niet dat Walther dood is, omdat zijn lichaam nooit teruggevonden is. Er was één getuige van het ongeval: Horstmann, de enige overlevende van de expeditie. Hij beweert dat Walther, samen met een ander expeditielid, verdronken is in het meer van de uitgedoofde krater. Maar het boterde niet te best tussen die twee en Horstmann. Daarom verdenkt Ina Horstmann ervan dat hij het ongeval heeft veroorzaakt.
Begeleid door Bjarni, een IJslandse gids, trekken Ina en Hans te paard het binnenland in. Langs gletsjers, door ijsvlaktes en ongetemde riviertjes. Op vele plaatsen hebben lavastromen het laagland droog gelegd en overdekt met een zwart pantser. Bjarni is een typische IJslandse boer. In de winter ligt zijn werk acht tot tien maanden stil. Als het begint te dooien, laat hij zijn schapen los en gaat hij gras maaien en hooien. Zijn inkomen vult hij aan met eieren zoeken. En met gidsen dus.
Hans ergert zich aan het eigenzinnige gedrag van zijn reisgenote. Toch voelt hij ook medelijden, omdat hij zelf kort daarvoor zijn moeder heeft verloren. Op de berg Herdubreid, de 'koningin van IJsland', bouwt hij met stenen een gedenkteken voor haar.
Intussen vernemen ze dat Horstmann, net als zij, op weg is naar de Askja. Dat doet vragen rijzen. Wil hij gewoon verder onderzoek doen of komt hij hen hinderen en eventuele sporen van een misdaad (moord ?) uitwissen ?
De gids laat hen achter bij het meer in de Askja-krater. Ina's fantasie slaat op hol. Ze weigert om met Hans het meer op te varen. Maar ze duikt wel zelf het water in, om te gaan zoeken. 's Nachts gaat ze soms slaapwandelen. Hans moet haar met een touw aan zich vastbinden, om te vermijden dat ze in het meer valt.
Toch is zij het ook die het raadsel van de Askja helpt ontsluieren. Ze leest een gedicht voor van een IJslandse dichter, uit een bundeltje dat ze bij zich heeft. Daarin wordt de vulkaan beschreven, zoals hij er moet
hebben uitgezien voor de uitbarsting. En toen had hij al die specifieke kratervorm. Hans is opgetogen en ziet zijn naam in gedachten boven een belangrijk geologisch artikel.
Ina was al wat bijgedraaid, toen ze zag hoe Hans rouwde om zijn overleden moeder. Zeker na het gedoe met het touw voelt ze zich wat schuldig. Ze vraagt Hans om haar te masseren en laat merken dat ze dat fijn vindt. Ze stemt erin toe om een medaillon met de foto van Walther, als teken van aanvaarding, in het meer te gooien.
Maar plots komt Horstmann met zijn boot het meer opgeroeid. Ina hoort het geplons en denkt dat het Walther is. Ze stort zich in het water om hem te redden. Maar het is integendeel Horstmann, de man aan wie ze zo'n hekel heeft, die haar moet redden.
Dat voorval geeft de doorslag. Horstmann heeft Ina gered en stemt er ook in toe om de gegevens van zijn onderzoek te bundelen met die van Hans. Ina berust in haar lot en maakt zich los van de overleden Walther. Dat mag Hans tot zijn genoegen ondervinden, want ze bezorgt hem een onvergetelijke liefdesnacht.
Ze bouwen samen een gedenkteken voor Walther, net zoals Hans eerder voor zijn overleden moeder had gedaan. Als Bjarni hen weer komt oppikken, hangt er een witte nevelsluier over het meer. Alsof de natuur laat zien dat een periode van rouw afgesloten is.
zondag, augustus 26, 2007
Nieuw Spa in IJsland
Blue Lagoon to open new spa in Iceland
The Blue Lagoon and Hreyfing, health and fitness center, announced plans this week to open a joint fitness and spa, the first of its kind in Iceland, in a new building in Glaesibaer, Reykjavík, at the end of this year.
“Developing a new health resort from scratch is a very exciting challenge,” managing director of Hreyfing Ágústa Johnson said. “Bringing Hreyfing and the Blue Lagoon Spa together opens new opportunities, allowing us to offer a variety of facilities in a beautiful setting and for guests to relax and rejuvenate body and soul.”
Until now, the Blue Lagoon has only offered spa treatments, using algae from the water in the lagoon, at the lagoon itself. The Blue Lagoon is now expanding its operations, and the opening of the Reykjavík-based spa is part its future plans.
“We are planning to open Blue Lagoon spas in other cities,” said Anna G. Sverrisdóttir, managing director of the Blue Lagoon’s domestic operations and chairman of Hreyfing’s board. “Opening the first Blue Lagoon spa in Reykjavík is a very important step for us.”
Various new features and treatments that have not been offered in Iceland before will be available at the new health center, including float-tank relaxations. Fifty minutes of the treatment is considered equal to eight hours of sleep.
During all treatments Blue Lagoon skin care products will be used, whose healing effects on skin have been proven, considered especially helpful against psoriasis. Recent studies have shown that silica and algae in the Blue Lagoon diminish signs of aging.
The Blue Lagoon and Hreyfing, health and fitness center, announced plans this week to open a joint fitness and spa, the first of its kind in Iceland, in a new building in Glaesibaer, Reykjavík, at the end of this year.
“Developing a new health resort from scratch is a very exciting challenge,” managing director of Hreyfing Ágústa Johnson said. “Bringing Hreyfing and the Blue Lagoon Spa together opens new opportunities, allowing us to offer a variety of facilities in a beautiful setting and for guests to relax and rejuvenate body and soul.”
Until now, the Blue Lagoon has only offered spa treatments, using algae from the water in the lagoon, at the lagoon itself. The Blue Lagoon is now expanding its operations, and the opening of the Reykjavík-based spa is part its future plans.
“We are planning to open Blue Lagoon spas in other cities,” said Anna G. Sverrisdóttir, managing director of the Blue Lagoon’s domestic operations and chairman of Hreyfing’s board. “Opening the first Blue Lagoon spa in Reykjavík is a very important step for us.”
Various new features and treatments that have not been offered in Iceland before will be available at the new health center, including float-tank relaxations. Fifty minutes of the treatment is considered equal to eight hours of sleep.
During all treatments Blue Lagoon skin care products will be used, whose healing effects on skin have been proven, considered especially helpful against psoriasis. Recent studies have shown that silica and algae in the Blue Lagoon diminish signs of aging.
woensdag, augustus 22, 2007
Voorproefje Struinen op IJsland
Een tipje van de sluier...
Het boek van Ruud Schaafsma gaat heten: Struinen op IJsland.
Het boek van Ruud Schaafsma gaat heten: Struinen op IJsland.
maandag, augustus 20, 2007
Ruud Schaafsma
Al vele jaren komt Ruud Schaafsma op IJsland.
Als reisleider voor o.a. ASKJA-reizen als ook privé is hij regelmatig op IJsland te vinden.
Ruud heeft een boek geschreven met korte verhalen over IJsland en IJslandse gebeurtenissen. De schrijver heeft het boek geillustreerd met maar liefst 105 indrukwekkende foto's uit IJsland.
Het boek is nog niet op de markt, maar dit zal niet meer lang duren!
Het wordt uitgevoerd in full colour en zal maar liefst 128 pagina's tellen...
Voor iedere IJslandganger is het een leuke aanvulling op de reisgidsen die er bestaan. Leuke interessante verhalen, die niet overal vermeld staan en nu gebundeld zijn...
Als reisleider voor o.a. ASKJA-reizen als ook privé is hij regelmatig op IJsland te vinden.
Ruud heeft een boek geschreven met korte verhalen over IJsland en IJslandse gebeurtenissen. De schrijver heeft het boek geillustreerd met maar liefst 105 indrukwekkende foto's uit IJsland.
Het boek is nog niet op de markt, maar dit zal niet meer lang duren!
Het wordt uitgevoerd in full colour en zal maar liefst 128 pagina's tellen...
Voor iedere IJslandganger is het een leuke aanvulling op de reisgidsen die er bestaan. Leuke interessante verhalen, die niet overal vermeld staan en nu gebundeld zijn...
maandag, augustus 13, 2007
IJslanders in Nederland
From IcelandRevieuw:
08/13/2007 | 11:45
Iceland takes home six gold medals after horse championship
The Icelandic riding team won six gold medals, three silver medals and one bronze medal at the World Championship of the Icelandic Horse in the Netherlands last weekend.
Thórarinn Eymundsson, who competed on the horse Kraftur from the farm Bringa, became the world champion in five gait and won the silver medal for tölt, a gait unique to the Icelandic horse, Morgunbladid reports.
Former world tölt champion Jóhann Skúlason and his horse Hvinur from Holtsmúli were the top contenders in the tölt category, but Hvinur lost a shoe and he and his rider ended up in the fifth place instead. The tölt trophy went to Norway.
08/13/2007 | 11:45
Iceland takes home six gold medals after horse championship
The Icelandic riding team won six gold medals, three silver medals and one bronze medal at the World Championship of the Icelandic Horse in the Netherlands last weekend.
Thórarinn Eymundsson, who competed on the horse Kraftur from the farm Bringa, became the world champion in five gait and won the silver medal for tölt, a gait unique to the Icelandic horse, Morgunbladid reports.
Former world tölt champion Jóhann Skúlason and his horse Hvinur from Holtsmúli were the top contenders in the tölt category, but Hvinur lost a shoe and he and his rider ended up in the fifth place instead. The tölt trophy went to Norway.
donderdag, augustus 02, 2007
2007 - Tweede warmste Juli ooit gemeten!
From Icelandrevieuw Online:
Second warmest July ever recorded
Last July was the second warmest ever recorded in Reykjavík. The mean temperature was 12.8°C (55°F), 2.2°C higher than it normally is in July.
Last month was characterized by warm temperature and very little precipitation in most areas of Iceland. Vegetation dried up and rivers shrank considerably, especially in the west and northwest parts of the country.
Temperatures have been measured continuously in Reykjavík since 1871. Only in 1991 has July been warmer in the capital. That year the mean temperature of July was 13.0°C (55.4°F). For the last 12 years the month of July has been warmer in Reykjavík than average, according to meteorologist Trausti Jónsson in an interview with Morgunbladid daily.
The highest temperature in Iceland this July was measured at the weather station Hjardarland in the south of Iceland, 24.5°C (76.1°F). The highest temperature ever recorded in Iceland is 30.5°C (86.9°F). This happened in Teigarhorn in the southeast of the country on June 22 1939.
Tweede warmste juli ooit gemeten.
Afgelopen juli was de tweede ooit gemeten in Reykjavik. De gemiddelde temperatuur was 12,8 graden Celcius (55F), 2,2 graden hoger dan dat het normaal is in juli.
Afgelopen maand was kenmerkend door de warme temperatuur en weinig neerslag in de meeste delen van IJsland.
Begroeiing droogde uit en rivieren slonken aanzienlijk, vooral in het westen en noordwesten van het land.
De temperatuur is constant gemeten in Reykjavik sinds 1871.
Alleen in 1991 was het in juli warmer in de hoofdstad.
Dat jaar was de gemiddelde temperatuur in juli 13,0 graden Celcius(55,4F).
De laatste 12 jaar is de maand juli warmer dan gemiddeld in Reykjavik, volgens weerman Trausti Jónsson tijdens een intervieuw met Morgunbladid daily.
De hoogste temperatuur op IJsland deze maand juli werd gemeten bij het weerstation van Hjardarland in het zuiden van IJsland, 24,5 graden Celcius (76,1F).
De hoogste temperatuur ooit in IJsland gemeten is 30,5 graden Celcius (86,9F). Dit was in Teigahorn, in het zuidoosten van het land op 22 juni 1939.
Second warmest July ever recorded
Last July was the second warmest ever recorded in Reykjavík. The mean temperature was 12.8°C (55°F), 2.2°C higher than it normally is in July.
Last month was characterized by warm temperature and very little precipitation in most areas of Iceland. Vegetation dried up and rivers shrank considerably, especially in the west and northwest parts of the country.
Temperatures have been measured continuously in Reykjavík since 1871. Only in 1991 has July been warmer in the capital. That year the mean temperature of July was 13.0°C (55.4°F). For the last 12 years the month of July has been warmer in Reykjavík than average, according to meteorologist Trausti Jónsson in an interview with Morgunbladid daily.
The highest temperature in Iceland this July was measured at the weather station Hjardarland in the south of Iceland, 24.5°C (76.1°F). The highest temperature ever recorded in Iceland is 30.5°C (86.9°F). This happened in Teigarhorn in the southeast of the country on June 22 1939.
Tweede warmste juli ooit gemeten.
Afgelopen juli was de tweede ooit gemeten in Reykjavik. De gemiddelde temperatuur was 12,8 graden Celcius (55F), 2,2 graden hoger dan dat het normaal is in juli.
Afgelopen maand was kenmerkend door de warme temperatuur en weinig neerslag in de meeste delen van IJsland.
Begroeiing droogde uit en rivieren slonken aanzienlijk, vooral in het westen en noordwesten van het land.
De temperatuur is constant gemeten in Reykjavik sinds 1871.
Alleen in 1991 was het in juli warmer in de hoofdstad.
Dat jaar was de gemiddelde temperatuur in juli 13,0 graden Celcius(55,4F).
De laatste 12 jaar is de maand juli warmer dan gemiddeld in Reykjavik, volgens weerman Trausti Jónsson tijdens een intervieuw met Morgunbladid daily.
De hoogste temperatuur op IJsland deze maand juli werd gemeten bij het weerstation van Hjardarland in het zuiden van IJsland, 24,5 graden Celcius (76,1F).
De hoogste temperatuur ooit in IJsland gemeten is 30,5 graden Celcius (86,9F). Dit was in Teigahorn, in het zuidoosten van het land op 22 juni 1939.
zondag, juli 29, 2007
Altijd blijven lachen!
Bonjour!
Hallo zonnetjes!
Wat er ook gebeurt...altijd blijven lachen!
Tijdens één van onze eerste wandeldagen had ik het hier over met Remco.
Ik probeer alles van de positieve kant te zien.
Lachen is gezond en je ziet er meteen beter uit! Toch?
René stuurde mij de volgende foto's...
Samen met Marian en Mark tijdens onze Walvistocht in Husavik.
Bij het turfkerkje van Nupsstádur.
Met Mark, Marian en Nico tijdens de wandeling Thórsmörk- Fimmvörduháls-Skógar.
Frappant...? Op elke foto een lachend gezicht!
Hallo zonnetjes!
Wat er ook gebeurt...altijd blijven lachen!
Tijdens één van onze eerste wandeldagen had ik het hier over met Remco.
Ik probeer alles van de positieve kant te zien.
Lachen is gezond en je ziet er meteen beter uit! Toch?
René stuurde mij de volgende foto's...
Samen met Marian en Mark tijdens onze Walvistocht in Husavik.
Bij het turfkerkje van Nupsstádur.
Met Mark, Marian en Nico tijdens de wandeling Thórsmörk- Fimmvörduháls-Skógar.
Frappant...? Op elke foto een lachend gezicht!
zaterdag, juli 28, 2007
De foto's stromen binnen...
De foto's van de Wandelrondreis van 2 t/m 20 jul 2007 stromen binnen.
Marian en Nico waren er al snel bij. Van hen kreeg ik wat fotootjes binnen waar ik zelf op te zien ben.
Zie ook: Zelf op de foto...
Van de altijd goedlachse Ineke kreeg ik al heel snel een link
toegestuurd.
Zaterdag 28 juli stuurde op onderstaande foto wel heel serieus kijkende Renzo de
link naar zijn foto's.
Dinsdag 31 juli kreeg ik van Marieke en Ralf de link naar hun foto-album.
Donderdag 2 augustus kwam de link van mijn "maatje" Ed naar zijn foto-album binnen.
Sonja stuurde op zondag 5 augustus de link naar de foto's van haar en Caspar.
De link naar een selectie van foto's van Victor en Mieke kreeg ik binnen op woensdag 8 augustus. Met wel hele mooie kiekjes van de Papagaaiduikers.
Leuk om te zien dat heel veel dingen door iedereen mooi en leuk gevonden worden, maar dat een ieder het toch op zijn eigen manier beleefd en fotografeert.
We zijn allemaal op dezelfde plekken geweest. Het is leuk om te zien dat dezelfde plekken er toch steeds anders uit kunnen zien!
Marian en Nico waren er al snel bij. Van hen kreeg ik wat fotootjes binnen waar ik zelf op te zien ben.
Zie ook: Zelf op de foto...
Van de altijd goedlachse Ineke kreeg ik al heel snel een link
toegestuurd.
Zaterdag 28 juli stuurde op onderstaande foto wel heel serieus kijkende Renzo de
link naar zijn foto's.
Dinsdag 31 juli kreeg ik van Marieke en Ralf de link naar hun foto-album.
Donderdag 2 augustus kwam de link van mijn "maatje" Ed naar zijn foto-album binnen.
Sonja stuurde op zondag 5 augustus de link naar de foto's van haar en Caspar.
De link naar een selectie van foto's van Victor en Mieke kreeg ik binnen op woensdag 8 augustus. Met wel hele mooie kiekjes van de Papagaaiduikers.
Leuk om te zien dat heel veel dingen door iedereen mooi en leuk gevonden worden, maar dat een ieder het toch op zijn eigen manier beleefd en fotografeert.
We zijn allemaal op dezelfde plekken geweest. Het is leuk om te zien dat dezelfde plekken er toch steeds anders uit kunnen zien!
donderdag, juli 26, 2007
Zelf op de foto....
Wanneer je zelf foto's maakt sta je er zelf vaak niet op.
Tijdens de wandelrondreis van 2 t/m 20 juli 2007 zijn er heel veel foto's door alle deelnemers gemaakt.
En natuurlijk sta ik er nu ook op...
Van Marian en Nico kreeg ik de volgende foto's toegestuurd...
Samen met Ed koken en eten...
Net voor een rivierdoorsteek, in mijn onderbroek!
Eventjes in mijn "eigen"tent...
Overleg tussen de "tourguides".
Berg op met René en Hennie...
IJsland is hot!
IJsland als bestemming ontdekt door de Nederlandse toerist.
De eerste 5 maanden van dit jaar zijn er maar liefst 16% meer Nederlanders naar IJsland op vakantie gegaan dan in de zelfde maanden vorig jaar.
Het ruige land met vulkanen en gletsjers heeft alles wat Nederland niet heeft, waaronder de ruimte die we in Nederland zo missen.
De zomer in IJsland is dit jaar erg goed, met temperaturen tussen de 18-20 graden en een heerlijk zonnetje. Het perfecte lente weer dus! Toch kan je niet op het weer vertrouwen, op 1 dag kunnen alle 4 seizoenen langskomen.
Klik hier om het IJsland-item van het RTL4 halfacht-nieuws te zien.
zaterdag, juli 21, 2007
ASKJA Wandelrondreis IJsland 2007/1
Van maandag 2 juli t/m zaterdag 20 juli vond de Wandelrondreis IJsland nummer 1 plaats.Zelf ben ik vrijdag 30 juni met Icelandexpress vanuit Eindhoven naar Keflavik gevlogen.
Zaterdagmiddag ben ik wezen paardrijden bij Ishestar.
Tijdens een leuke tocht door de lavavelden kwamen we bij een watertje een raaf tegen.
Ik heb gehoord dat wanneer je een raaf aan het begin van je reis tegenkomt dit geluk brengt en je een voorspoedige reis zult hebben.
Zaterdag arriveerde Edward Kluen, mijn maatje en tevens mede tourguide.
Samen met Ed heb ik het een en ander voorbereid op zondag en maandag voor de reis.
We verbleven in een klein appartement in het centrum van Reijkjavik.
Zondagochtend kwam Ville nog om ons even bij te praten en zo.
Maandagochtend/middag zijn we boodschappen wezen doen.
Met een taxi volgeladen naar Gardur-inn.
Lopend zijn we langs het meer de stad ingegaan om het brood op te halen bij de bakker.
Eind van de middag hebben we ons op laten pikken door onze buschauffeur bij ons appartement.
Samen met onze buschauffeur Ivar hebben Ed en ik de tenten alvast opgezet op onze eerste camping zodat de mensen dit niet nog eens na een late vliegtrip zouden moeten doen.
Maandagavond arriveerden de deelnemers laat op vliegveld Keflavik.
De wandelrondreis is begonnen!!!
Er zijn veel foto's tijdens deze reis gemaakt.
Een selectie van mijn foto's zijn te zien door te klikken op FOTO'S IJSLAND.
maandag, juni 25, 2007
IJsland...het is bijna zover!
Vandaag de hele dag gewerkt; 't was best wel druk.
Nog een paar dagen...
Voor mij is het dan bijna zover...
op weg naar IJsland!
Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn en ik vind het best wel spannend allemaal.
Gisteren heb ik al even bekeken wat ik mee wil nemen.
Slaapzak, matje, stokken, drinkfles enz.
En dan je kleren...
Best wel moeilijk als je voor je kast staat...je neemt al gauw te veel mee. Vrouwen he...; )
Waar stop ik mijn spullen in; weekend-tas of een grote rugzak?
Ik heb maar besloten voor mijn rugzak, wel gemakkelijk met dragen en zo.....
Met Edward heb ik de afgelopen week wel wat gemaild.
We zien elkaar voor het eerst bij het appartement op zaterdag eind van de middag.
Zelf kom ik vrijdag al aan op IJsland.
Graag zou ik een tochtje op een IJslands paard maken bijv. op de zaterdagochtend.
Of dit gaat lukken...ik zal het wel zien!
Best wel raar dat er nu vanalles voor me geregeld is. Wanneer ikzelf op vakantie/ op reis ga regel ik alles zelf.
Ik ben ook wel erg benieuwd hoe de rest van de groep is.
Hen zie ik maandag voor het eerst...
Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!
Ook Edward liet mij weten dat hij er erg veel zin in heeft; Het is voorbij voordat je het weet...
Spannend dus, maar hartstikke leuk om deze reis te gaan doen!!!
Nog een paar dagen...
Voor mij is het dan bijna zover...
op weg naar IJsland!
Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn en ik vind het best wel spannend allemaal.
Gisteren heb ik al even bekeken wat ik mee wil nemen.
Slaapzak, matje, stokken, drinkfles enz.
En dan je kleren...
Best wel moeilijk als je voor je kast staat...je neemt al gauw te veel mee. Vrouwen he...; )
Waar stop ik mijn spullen in; weekend-tas of een grote rugzak?
Ik heb maar besloten voor mijn rugzak, wel gemakkelijk met dragen en zo.....
Met Edward heb ik de afgelopen week wel wat gemaild.
We zien elkaar voor het eerst bij het appartement op zaterdag eind van de middag.
Zelf kom ik vrijdag al aan op IJsland.
Graag zou ik een tochtje op een IJslands paard maken bijv. op de zaterdagochtend.
Of dit gaat lukken...ik zal het wel zien!
Best wel raar dat er nu vanalles voor me geregeld is. Wanneer ikzelf op vakantie/ op reis ga regel ik alles zelf.
Ik ben ook wel erg benieuwd hoe de rest van de groep is.
Hen zie ik maandag voor het eerst...
Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!
Ook Edward liet mij weten dat hij er erg veel zin in heeft; Het is voorbij voordat je het weet...
Spannend dus, maar hartstikke leuk om deze reis te gaan doen!!!
maandag, juni 04, 2007
De voorbereiding...
Vandaag ben ik op het kantoor van Askja-reizen geweest.
Gregie en Leonie hebben mij nog het een en ander verteld en mij een dikke enveloppe met veel informatie meegegeven,
Gregie en Leonie hebben mij nog het een en ander verteld en mij een dikke enveloppe met veel informatie meegegeven,
zondag, juni 03, 2007
Reisleidersweekend Askja 2007
Dit jaar werd het reisleidersweekend in Orvelte (Drente) gehouden.
Vanaf vrijdagavond was iedereen welkom tot zondagmiddag een uurtje of 3.
Helaas kon ik niet het gehele weekend aanwezig zijn, omdat ik pas zaterdag op zondagnacht terugkwam van mijn vakantie naar Spanje.
Mijn planning was dat ik de zondag nog mee zou maken vanaf een uurtje of 10/half 11.
Helaas ging dit niet door.
Door pech met mijn auto kwam ik pas rond twee uur aan in Orvelte.
Ik kon nog net even de nabespreking meepikken en de uitleg over het protocol.
Vanaf vrijdagavond was iedereen welkom tot zondagmiddag een uurtje of 3.
Helaas kon ik niet het gehele weekend aanwezig zijn, omdat ik pas zaterdag op zondagnacht terugkwam van mijn vakantie naar Spanje.
Mijn planning was dat ik de zondag nog mee zou maken vanaf een uurtje of 10/half 11.
Helaas ging dit niet door.
Door pech met mijn auto kwam ik pas rond twee uur aan in Orvelte.
Ik kon nog net even de nabespreking meepikken en de uitleg over het protocol.
dinsdag, april 24, 2007
Askja volgens Wikipedia
Askja volgens Wikipedia
Öskjuvatn en Víti bij AskjaDe Askja is een actieve vulkaan in het Ódáðahraun, een afgelegen deel van de centrale hoogvlakte van IJsland (locatie: 65.03° NB, 16.75° WL). Askja betekent botervloot en verwijst naar een complex van meerdere caldera’s die in vroeger tijden door een reeks van intense vulkanische activiteit is gevormd. Het wordt door de Dyngjufjöll bergen omgeven en de hoogste berg daarvan, de Þorvaldstindur, ligt op 1510 meter boven zeeniveau. Het gebied is slechts een aantal maanden per jaar in de zomer te bereiken en ligt ten noord-oosten van de Vatnajökull gletsjer. Er valt ongeveer 450 mm neerslag per jaar. Het gebied werd gebruikt voor de training van astronauten die in het kader van het Apollo project naar de maan zouden reizen.
Askja was niet erg bekend, tot op 29 maart 1875 een geweldige eruptie begon. Ongeveer 20 miljard kubieke meter aan materiaal werd binnen een paar uur gelanceerd, en de asregen vergiftigde met name in het oostelijke fjordengebied van IJsland het land en doodde een groot gedeelte van het vee. Na deze uitbarsting besloten vele IJslanders te emigreren, met name naar Canada. De laatste eruptie van de Askja was in 1961.
De buitenste grote caldera van Askja dateert uit zeer vroeger tijden en is ongeveer 45 km² groot. Degene die ontstaan is bij de uitbarsting van 1875 is nu gevuld met ijskoud water, en het ontstane Öskjuvatn (meer van Aksja) heeft een oppervlakte van 12km². Het is met zijn diepte van 220 meter het diepste meer van IJsland. Vlak naast Öskjuvatn ligt een kleine explosiekrater die ook met water is gevuld, Víti (hel; niet te verwarren met de Víti bij de Krafla). De doorsnede van Víti is ongeveer 150 meter en de hoogte vanaf de rand tot het wateroppervlak is 60 meter. Het meertje zelf is 80 meter diep. Het water bevat veel opgeloste mineralen, heeft daardoor een opaal blauw/groen aanzien en wordt door geothermie tot een aangename temperatuur verwarmt zodat je er in kunt zwemmen. Het water is echter giftig om te drinken.
In 1907 bezochten de Duitse geologen Walter von Knebel en Max Rudloff de Askja om de caldera te onderzoeken. Toen zij in een bootje op het Öskjuvatn voeren verdwenen zij zonder een spoor achter te laten. Ook de boot was verdwenen. De verloofde van Von Knebel, Ina von Grumbkow, leidde een expeditie om hen (tegen beter weten in) te zoeken en om de oorzaak van hun verdwijning te onderzoeken. Ook zij kwam niet achter de oorzaak. De nederlandse schrijver/antropoloog Gerrit Jan Zwier heeft in zijn roman De knoop van IJsland haar relaas beschreven.
In de Dyngjufjöll bergen die de Askja omringen ligt de indrukwekkende Drekagil, ofwel drakenkloof. Niet ver van de Askja liggen twee geologische interessante objecten: de tafelberg Herðubreið en de warme gletsjergrotten van Kverkfjöll. Hoewel het afgelegen ligt, is Askja een populair touristisch gebied. Er zijn twee berghutten en een campeerplaats bij de Drekagil. Deze kun je het snelst bereiken als je er eerst vanuit noordelijke richting ongeveer 100 kilometer over een matig tot slechte weg naar toe rijd (in een 4-WD auto). Een puinweg van 8 kilometer voert je naar de Askja caldera, en van daar is het een half uur lopen naar Öskjuvatn en Víti. De wegen zijn ’s zomers gewoonlijk slechts twee of drie maanden geopend.
Öskjuvatn en Víti bij AskjaDe Askja is een actieve vulkaan in het Ódáðahraun, een afgelegen deel van de centrale hoogvlakte van IJsland (locatie: 65.03° NB, 16.75° WL). Askja betekent botervloot en verwijst naar een complex van meerdere caldera’s die in vroeger tijden door een reeks van intense vulkanische activiteit is gevormd. Het wordt door de Dyngjufjöll bergen omgeven en de hoogste berg daarvan, de Þorvaldstindur, ligt op 1510 meter boven zeeniveau. Het gebied is slechts een aantal maanden per jaar in de zomer te bereiken en ligt ten noord-oosten van de Vatnajökull gletsjer. Er valt ongeveer 450 mm neerslag per jaar. Het gebied werd gebruikt voor de training van astronauten die in het kader van het Apollo project naar de maan zouden reizen.
Askja was niet erg bekend, tot op 29 maart 1875 een geweldige eruptie begon. Ongeveer 20 miljard kubieke meter aan materiaal werd binnen een paar uur gelanceerd, en de asregen vergiftigde met name in het oostelijke fjordengebied van IJsland het land en doodde een groot gedeelte van het vee. Na deze uitbarsting besloten vele IJslanders te emigreren, met name naar Canada. De laatste eruptie van de Askja was in 1961.
De buitenste grote caldera van Askja dateert uit zeer vroeger tijden en is ongeveer 45 km² groot. Degene die ontstaan is bij de uitbarsting van 1875 is nu gevuld met ijskoud water, en het ontstane Öskjuvatn (meer van Aksja) heeft een oppervlakte van 12km². Het is met zijn diepte van 220 meter het diepste meer van IJsland. Vlak naast Öskjuvatn ligt een kleine explosiekrater die ook met water is gevuld, Víti (hel; niet te verwarren met de Víti bij de Krafla). De doorsnede van Víti is ongeveer 150 meter en de hoogte vanaf de rand tot het wateroppervlak is 60 meter. Het meertje zelf is 80 meter diep. Het water bevat veel opgeloste mineralen, heeft daardoor een opaal blauw/groen aanzien en wordt door geothermie tot een aangename temperatuur verwarmt zodat je er in kunt zwemmen. Het water is echter giftig om te drinken.
In 1907 bezochten de Duitse geologen Walter von Knebel en Max Rudloff de Askja om de caldera te onderzoeken. Toen zij in een bootje op het Öskjuvatn voeren verdwenen zij zonder een spoor achter te laten. Ook de boot was verdwenen. De verloofde van Von Knebel, Ina von Grumbkow, leidde een expeditie om hen (tegen beter weten in) te zoeken en om de oorzaak van hun verdwijning te onderzoeken. Ook zij kwam niet achter de oorzaak. De nederlandse schrijver/antropoloog Gerrit Jan Zwier heeft in zijn roman De knoop van IJsland haar relaas beschreven.
In de Dyngjufjöll bergen die de Askja omringen ligt de indrukwekkende Drekagil, ofwel drakenkloof. Niet ver van de Askja liggen twee geologische interessante objecten: de tafelberg Herðubreið en de warme gletsjergrotten van Kverkfjöll. Hoewel het afgelegen ligt, is Askja een populair touristisch gebied. Er zijn twee berghutten en een campeerplaats bij de Drekagil. Deze kun je het snelst bereiken als je er eerst vanuit noordelijke richting ongeveer 100 kilometer over een matig tot slechte weg naar toe rijd (in een 4-WD auto). Een puinweg van 8 kilometer voert je naar de Askja caldera, en van daar is het een half uur lopen naar Öskjuvatn en Víti. De wegen zijn ’s zomers gewoonlijk slechts twee of drie maanden geopend.
Fotosite van Rob Broek
Met het zoeken naar foto's over IJsland en voornamelijk Askja kwam ik op de volgende site...
Fotosite van Rob Broek
De foto's zien er goed uit en leuk om een goede indruk te krijgen.
De weg naar Askja...
Fotosite van Rob Broek
De foto's zien er goed uit en leuk om een goede indruk te krijgen.
De weg naar Askja...
zaterdag, februari 03, 2007
De Elfenburcht
De Elfenburcht
(door Gerrit Jan Zwier)
Verstopt achter de bergen van Oost-IJsland ligt het dorpje Borgarfjordur (Bakkagerdi). De paar honderd inwoners leven van veeteelt en visserij. De zee en de imposante kam van het Deurgebergte -het gat in het hoogste punt van de kam wordt 'de deur' genoemd- bepalen het uitzicht in het dorp. Op zomerse dagen strijkt de wind door een weelde aan grasklokjes en veenpluis,waarbij het heldergroene bronmos mooi afsteekt. In de bergen kun je prachtige wandelingen maken, over bloemrijke hellingen en door dalen waarin frisse stromen zich naar zee spoeden. Op de strandjes vind je kleurige stenen en mineralen, zoals agaath, obsidiaan en jaspis. De wandelaar deelt dit ongerepte gebied met kuddes paarden en rendieren.Een ommetje door dorp en haven levert van alles op. Een huis met een grasdak dat nog steeds bewoond wordt; een bizarre totempaal, vervaardigd door een onbekende artiest; de altaarschildering in het kerkje,gemaakt door IJslands bekendste schilder Kjarval,die in Borgarfjordur IJslands bekendste schilder Kjarval,die in Borgarfjordur opgroeide en zijn eigen dorpsgenoten afbeeldde; een gras- heuvel waarvan honderden broedende papegaaiduikers een gatenkaas hebben gemaakt. Vorig jaar kwam ik bij de kerk een man tegen die een jonge poolvos uitliet. Maar het meest bijzonder is toch de elfen- burcht, Alfaborg. Het dorp is er zelfs naar vernoemd.Het gaat om een opvallende rotsklomp omringd door grasland. Jonge stelletjes geloofden vroeger dat het geluk bracht als je er 's avonds ging wandelen. Inmiddels is de burcht verheven tot nationaal monument.NatuurgeestenNet als in Ierland is op IJsland het geloof in natuurwezens wijdverbreid en ook hier legt men wegen om elfenrotsen heen. De IJslandse folklore wordt beheerst door trollen en elfen. De trollen landden tegelijk met de Noorse vikingen op de IJslandse kust. Kwamen de faeries misschien met de Ierse slaven mee, die in het begin van de kolonisatie een opvallende rol in de IJslandse kronieken spelen? Op mijn reizen door dit bizarre land heb ik herhaaldelijk verhalen gehoord van mensen die contact hebben gehad met deze 'natuurgeesten'. Vaak traden zij op in voorspellende dromen. Een IJslandse antropoloog vertelde mij eens dat dankzij een dergelijke droom het leven van zijn vrouw gespaard was. Op een tocht door het verlaten binnenland kreeg hij tijdens een middagdutje tot twee keer toe de aanzegging om snel terug te keren naar de kust. De buikpijn, die zijn vrouw verbeet, zou een levensgevaarlijke oorzaak hebben. Terug in Reykjavik volgde een spoedoperatie; de buikvliesontsteking zou haar anders noodlottig geworden zijn.Aan de oostkust was ik eens te gast bij een boer die op het toendraland tussen twee gletsjerstromen bij de zee woont. Voor hem is het bestaan van het kleine volkje een vaststaand feit. Hij vertelde mij over elfen die het leven hadden gered van een buurman die verdwaald was in een sneeuwstorm. Hij had zijn eigen beschermelf, een jonge vrouw -herkenbaar als elf aan het ontbreken van een neustussenschot- die af en toe in zijn dromen verscheen. Door bij het inslapen sterk aan haar te denken kon hij haar soms in de droom laten verschijnen. Hij waarschuwde mij nog voor de geest in het eenzame huis waarin ik de nacht zou doorbrengen. Aangezien de wind om het huis tekeer ging, heb ik die nacht wel honderd geesten om me heen horen dansen. Het tweede gezicht In oude boeken over IJsland wordt vaak gesproken over de 'geest van een eenzaam volk' en de 'hang naar het bovennatuurlijke'. Steevast wijzen de schrijvers erop dat dit land met zijn zwarte lavawoestijnen,gletsjers en sneeuwvelden, zwavelputten, kokende bronnen en geisers en zijn peilloos diepe kratermeren als het ware vraagt om een geloof in trollen en elfen. In het binnenland is de lava vaak in fantastische vormen gestold; de zwavellucht die boven vele gebieden hangt, roept haast vanzelf helse associaties op. De saga's zijn bevolkt met mensen die het tweede gezicht hebben en helden die tijdens hun slaap voorspellende droombeelden zien. Overal ter wereld waar een leven komt en gaat in eenzaamheid en het dagelijkse werk verricht wordt temidden van een grootse natuur, waar de mens dus minder van zelf inkeer en een sterk innerlijk leven wordt afgehouden dan in onze grote cultuurcentra, en waar hij met al de vezels van zijn lichamelijk en geestelijk zijn nog wortelt in de natuur, vinden wij vele supernormaal begaafden, stelt P.C.M. Sluijter in 'IJslands volksgeloof' (1936).ElfenkrachtIn de Edda staan de elfen als hogere wezens tussen goden en mensen in. Zij hebben het karakter van natuur- of dodengeesten en houden er dezelfde levenswijze op na als mensen.Net zoals onze Nederlandse kabouters verrichten zij boerenwerk en houden zij zich onledig met spinnen, weven en dansen. Meestal zijn zij de mensen goedgezind; zij wijzen een zieke op geneeskrachtige kruiden en waarschuwen voor slecht weer. Soms raken mens en elf in het liefdesnet verstrikt. Zij, die het tweede gezicht hebben, zien de elfen rondscharrelen in hun burchten.
Nog altijd gelooft meer dan de helft van de IJslanders in het bestaan van elfen. De belangstelling voor occulte verschijnselen is er algemeen. Spiritisme, theosofiee en 'new age' vonden er een vruchtbare voedingsbodem. Nog steeds is de elfenburcht een geliefde plek voor een wandeling. Leg dan geregeld je hand op de verweerde steen en voel hoe de elfenkracht je lichaam binnenstroomt.
Reisauteur en antropoloog Gerrit Jan Zwier is gespecialiseerd in noordelijke gebieden.
Recente titels zijn 'Mijn wadden' en 'Nieuw wandelboekje' .In april verschijnen 'Zilverig licht' (met als ondertitel 'Het noordelijk gevoel 2') en de vierde druk van 'Het noordelijk gevoel'.
(door Gerrit Jan Zwier)
Verstopt achter de bergen van Oost-IJsland ligt het dorpje Borgarfjordur (Bakkagerdi). De paar honderd inwoners leven van veeteelt en visserij. De zee en de imposante kam van het Deurgebergte -het gat in het hoogste punt van de kam wordt 'de deur' genoemd- bepalen het uitzicht in het dorp. Op zomerse dagen strijkt de wind door een weelde aan grasklokjes en veenpluis,waarbij het heldergroene bronmos mooi afsteekt. In de bergen kun je prachtige wandelingen maken, over bloemrijke hellingen en door dalen waarin frisse stromen zich naar zee spoeden. Op de strandjes vind je kleurige stenen en mineralen, zoals agaath, obsidiaan en jaspis. De wandelaar deelt dit ongerepte gebied met kuddes paarden en rendieren.Een ommetje door dorp en haven levert van alles op. Een huis met een grasdak dat nog steeds bewoond wordt; een bizarre totempaal, vervaardigd door een onbekende artiest; de altaarschildering in het kerkje,gemaakt door IJslands bekendste schilder Kjarval,die in Borgarfjordur IJslands bekendste schilder Kjarval,die in Borgarfjordur opgroeide en zijn eigen dorpsgenoten afbeeldde; een gras- heuvel waarvan honderden broedende papegaaiduikers een gatenkaas hebben gemaakt. Vorig jaar kwam ik bij de kerk een man tegen die een jonge poolvos uitliet. Maar het meest bijzonder is toch de elfen- burcht, Alfaborg. Het dorp is er zelfs naar vernoemd.Het gaat om een opvallende rotsklomp omringd door grasland. Jonge stelletjes geloofden vroeger dat het geluk bracht als je er 's avonds ging wandelen. Inmiddels is de burcht verheven tot nationaal monument.NatuurgeestenNet als in Ierland is op IJsland het geloof in natuurwezens wijdverbreid en ook hier legt men wegen om elfenrotsen heen. De IJslandse folklore wordt beheerst door trollen en elfen. De trollen landden tegelijk met de Noorse vikingen op de IJslandse kust. Kwamen de faeries misschien met de Ierse slaven mee, die in het begin van de kolonisatie een opvallende rol in de IJslandse kronieken spelen? Op mijn reizen door dit bizarre land heb ik herhaaldelijk verhalen gehoord van mensen die contact hebben gehad met deze 'natuurgeesten'. Vaak traden zij op in voorspellende dromen. Een IJslandse antropoloog vertelde mij eens dat dankzij een dergelijke droom het leven van zijn vrouw gespaard was. Op een tocht door het verlaten binnenland kreeg hij tijdens een middagdutje tot twee keer toe de aanzegging om snel terug te keren naar de kust. De buikpijn, die zijn vrouw verbeet, zou een levensgevaarlijke oorzaak hebben. Terug in Reykjavik volgde een spoedoperatie; de buikvliesontsteking zou haar anders noodlottig geworden zijn.Aan de oostkust was ik eens te gast bij een boer die op het toendraland tussen twee gletsjerstromen bij de zee woont. Voor hem is het bestaan van het kleine volkje een vaststaand feit. Hij vertelde mij over elfen die het leven hadden gered van een buurman die verdwaald was in een sneeuwstorm. Hij had zijn eigen beschermelf, een jonge vrouw -herkenbaar als elf aan het ontbreken van een neustussenschot- die af en toe in zijn dromen verscheen. Door bij het inslapen sterk aan haar te denken kon hij haar soms in de droom laten verschijnen. Hij waarschuwde mij nog voor de geest in het eenzame huis waarin ik de nacht zou doorbrengen. Aangezien de wind om het huis tekeer ging, heb ik die nacht wel honderd geesten om me heen horen dansen. Het tweede gezicht In oude boeken over IJsland wordt vaak gesproken over de 'geest van een eenzaam volk' en de 'hang naar het bovennatuurlijke'. Steevast wijzen de schrijvers erop dat dit land met zijn zwarte lavawoestijnen,gletsjers en sneeuwvelden, zwavelputten, kokende bronnen en geisers en zijn peilloos diepe kratermeren als het ware vraagt om een geloof in trollen en elfen. In het binnenland is de lava vaak in fantastische vormen gestold; de zwavellucht die boven vele gebieden hangt, roept haast vanzelf helse associaties op. De saga's zijn bevolkt met mensen die het tweede gezicht hebben en helden die tijdens hun slaap voorspellende droombeelden zien. Overal ter wereld waar een leven komt en gaat in eenzaamheid en het dagelijkse werk verricht wordt temidden van een grootse natuur, waar de mens dus minder van zelf inkeer en een sterk innerlijk leven wordt afgehouden dan in onze grote cultuurcentra, en waar hij met al de vezels van zijn lichamelijk en geestelijk zijn nog wortelt in de natuur, vinden wij vele supernormaal begaafden, stelt P.C.M. Sluijter in 'IJslands volksgeloof' (1936).ElfenkrachtIn de Edda staan de elfen als hogere wezens tussen goden en mensen in. Zij hebben het karakter van natuur- of dodengeesten en houden er dezelfde levenswijze op na als mensen.Net zoals onze Nederlandse kabouters verrichten zij boerenwerk en houden zij zich onledig met spinnen, weven en dansen. Meestal zijn zij de mensen goedgezind; zij wijzen een zieke op geneeskrachtige kruiden en waarschuwen voor slecht weer. Soms raken mens en elf in het liefdesnet verstrikt. Zij, die het tweede gezicht hebben, zien de elfen rondscharrelen in hun burchten.
Nog altijd gelooft meer dan de helft van de IJslanders in het bestaan van elfen. De belangstelling voor occulte verschijnselen is er algemeen. Spiritisme, theosofiee en 'new age' vonden er een vruchtbare voedingsbodem. Nog steeds is de elfenburcht een geliefde plek voor een wandeling. Leg dan geregeld je hand op de verweerde steen en voel hoe de elfenkracht je lichaam binnenstroomt.
Reisauteur en antropoloog Gerrit Jan Zwier is gespecialiseerd in noordelijke gebieden.
Recente titels zijn 'Mijn wadden' en 'Nieuw wandelboekje' .In april verschijnen 'Zilverig licht' (met als ondertitel 'Het noordelijk gevoel 2') en de vierde druk van 'Het noordelijk gevoel'.
zaterdag, januari 27, 2007
Algemene informatie over IJsland
Officiële landsnaam Lýðveldið Ísland (Republiek IJsland)
Hoofdstad Reykjavík
Geldeenheid IJslandse kronen
(Ruwe koers: 1,00 Euro = 80 ISK)
Taal IJslands, de oorspronkelijke taal van de eerste vikingen
Het IJslands is de nationale taal en deze is sinds de kolonisatie (ongeveer 11 eeuwen geleden) maar zeer weinig veranderd van de oorspronkelijke vikingtaal.
Het is de jongste Germaanse taal en wordt door alle 270.000 IJslanders gesproken. Het spreekt voor zich dat het geen wijdverbreide taal betreft. IJslands en Faroers zijn de enige Scandinavische talen, die het gecompliceerde systeem met verbuigingen uit het oud-Noors ten tijde van de vikingen hebben behouden. Maar bijna iedereen kent ook Engels en Deens.
Het IJslands heeft 3 eigen letters, Þ/þ (thorn), Ð/ð (eth) en ý (y acute), die in het oude Engels voorkwamen. De "Þ" wordt als "th" uitgesproken (zoals in "thing") en de "Ð" als de "th" in "them".
Milieu Onderhevig aan aardbevingen, lawines en vulkaanuitbarstingen
Natuurlijke bronnen Vis, waterkracht- en geothermische energie, diatomiet
Oppervlakte 103.000 km2, als volgt verdeeld:
gletsjers 12.000 km2
lava 11.000 km2
meren 3.000 km2
bouwland 1.100 km2
Zeegebied 758.000 km2 binnen de 200 mijls visserijgrens. Kustlijn = 4.988 km
Terrein Meestal plateaus, met her en der bergtoppen en ijsvelden; de kust ingesneden door baaien en fjorden
KLIMAAT
Dankzij de golfstroom is het klimaat op IJsland een mild, koel zeeklimaat: koel in de zomer, en nogal mild in de winter. Het weer is veranderlijk, en toeristen doen er het beste aan op onverwacht weer voorbereid te zijn.
MIDDERNACHTSZON
De nachten zijn overal op IJsland licht in de zomer. In de maand juni gaat de zon in het noorden nooit helemaal onder. Er zijn zelfs speciale excursies naar het eiland Grímsey op de poolcirkel,waar u de middernachtszon kunt beleven. Denk er echter aan dat de zon rond middernacht niet zo warm is als overdag, dus neem een trui mee.
GELOOF
De IJslandse staatskerk is Luthers.
TELEFOON
U kunt naar alle delen van IJsland direct opbellen. Het landsnummer van IJsland, vanuit andere landen, is +354 gevolgd door een nummer van zeven cijfers. Directe gesprekken naar Europa en de VS kunnen gemaakt worden door 00 te draaien, gevolgd door het landsnummer en het abonneenummer dat u wenst te bereiken.
MOBIELE TELEFOONS
GSM:
Er zijn twee GSM firma’s op IJsland: Siminn en Og Vodafone. Samen bereiken ze het grootste deel van IJsland, daarbij inbegrepen alle stadjes en dorpjes met meer dan 200 inwoners.Allebei deze bedrijven verkopen vooruit betaalde GSM kaarten en bieden ook GSM/GPRS service aan.Vooruit betaalde kaarten zijn verkrijgbaar bij benzinestations door het hele land.GSM telefoons kunnen gehuurd worden bij Siminn, Ármúli 27, Reykjavík.
NMT:
Siminn NMT lange-afstand dienst voor mobiele telefoons bereikt het grootste deel van IJsland, ook het centrale hoogland, en is erg geschikt voor mensen die veel door het platteland reizen. NMT telefoons kunnen gehuurd worden bij Siminn, Ármúli 27, Reykjavík.
Hoofdstad Reykjavík
Geldeenheid IJslandse kronen
(Ruwe koers: 1,00 Euro = 80 ISK)
Taal IJslands, de oorspronkelijke taal van de eerste vikingen
Het IJslands is de nationale taal en deze is sinds de kolonisatie (ongeveer 11 eeuwen geleden) maar zeer weinig veranderd van de oorspronkelijke vikingtaal.
Het is de jongste Germaanse taal en wordt door alle 270.000 IJslanders gesproken. Het spreekt voor zich dat het geen wijdverbreide taal betreft. IJslands en Faroers zijn de enige Scandinavische talen, die het gecompliceerde systeem met verbuigingen uit het oud-Noors ten tijde van de vikingen hebben behouden. Maar bijna iedereen kent ook Engels en Deens.
Het IJslands heeft 3 eigen letters, Þ/þ (thorn), Ð/ð (eth) en ý (y acute), die in het oude Engels voorkwamen. De "Þ" wordt als "th" uitgesproken (zoals in "thing") en de "Ð" als de "th" in "them".
Milieu Onderhevig aan aardbevingen, lawines en vulkaanuitbarstingen
Natuurlijke bronnen Vis, waterkracht- en geothermische energie, diatomiet
Oppervlakte 103.000 km2, als volgt verdeeld:
gletsjers 12.000 km2
lava 11.000 km2
meren 3.000 km2
bouwland 1.100 km2
Zeegebied 758.000 km2 binnen de 200 mijls visserijgrens. Kustlijn = 4.988 km
Terrein Meestal plateaus, met her en der bergtoppen en ijsvelden; de kust ingesneden door baaien en fjorden
KLIMAAT
Dankzij de golfstroom is het klimaat op IJsland een mild, koel zeeklimaat: koel in de zomer, en nogal mild in de winter. Het weer is veranderlijk, en toeristen doen er het beste aan op onverwacht weer voorbereid te zijn.
MIDDERNACHTSZON
De nachten zijn overal op IJsland licht in de zomer. In de maand juni gaat de zon in het noorden nooit helemaal onder. Er zijn zelfs speciale excursies naar het eiland Grímsey op de poolcirkel,waar u de middernachtszon kunt beleven. Denk er echter aan dat de zon rond middernacht niet zo warm is als overdag, dus neem een trui mee.
GELOOF
De IJslandse staatskerk is Luthers.
TELEFOON
U kunt naar alle delen van IJsland direct opbellen. Het landsnummer van IJsland, vanuit andere landen, is +354 gevolgd door een nummer van zeven cijfers. Directe gesprekken naar Europa en de VS kunnen gemaakt worden door 00 te draaien, gevolgd door het landsnummer en het abonneenummer dat u wenst te bereiken.
MOBIELE TELEFOONS
GSM:
Er zijn twee GSM firma’s op IJsland: Siminn en Og Vodafone. Samen bereiken ze het grootste deel van IJsland, daarbij inbegrepen alle stadjes en dorpjes met meer dan 200 inwoners.Allebei deze bedrijven verkopen vooruit betaalde GSM kaarten en bieden ook GSM/GPRS service aan.Vooruit betaalde kaarten zijn verkrijgbaar bij benzinestations door het hele land.GSM telefoons kunnen gehuurd worden bij Siminn, Ármúli 27, Reykjavík.
NMT:
Siminn NMT lange-afstand dienst voor mobiele telefoons bereikt het grootste deel van IJsland, ook het centrale hoogland, en is erg geschikt voor mensen die veel door het platteland reizen. NMT telefoons kunnen gehuurd worden bij Siminn, Ármúli 27, Reykjavík.
donderdag, januari 25, 2007
Kaarten van IJsland
Kaarten van IJsland...
je zou zeggen er zijn er genoeg...
alleen wat is voor jou nou de beste of laat ik het anders zeggen de meest geschikte?
Abonneren op:
Posts (Atom)
